Laatste etappe via Whistler naar Vancity

Laatste etappe via Whistler naar Vancity

Daar ben ik nog een keer om verslag te doen van de laatste etappe van mijn trip, afgelopen nacht was het erg slecht weer in Nanaimo, toen ik na het douchen en net de lichten uit en lekker onder mijn dekbedje kroop, hoorde ik de slagregens op het dak van de B&B waar ik de nacht zo doorbrengen, de voorspelde regen was er nu toch gekomen, blijkbaar was alles verzameld voor de afgelopen 24 uur, het regenen bleek een goede melodie te zijn om in slaap te vallen, ik heb er weinig meer van meegekregen, tot halverwege de nacht ik wakker werd van het weer buiten, het ging nog steeds behoorlijk te keer, een blik op de wekker gaf aan dat het nog geen 3 uur was, gauw weer lekker omdraaien en verder pitten. Als mij mobiele telefoon afgaat rond de klok van 7 is het geheel stil buiten, ik hoor geen regen meer, schijf het gordijn opzij en inderdaad het is droog en zowaar schijnt er nog een water zonnetje. Het ontbijt staat al klaar en kleed mij aan, de koffie zetter pruttelt in het kleine halletje of keuken, hoe je het noemen wil, en werp de laatste kleren weer in de koffer. Eenmaal buiten is het wind stil maar wel een beetje mistig, ik hoef maar een klein kwartier te rijden naar de ferry die mij weer van Departure bay, Nanaimo naar Horseshoe bay, Noord Vancouver brengt, ik neem een boot eerder, heb gister gebeld en de reservering aan laten passen, nu ik zo dichtbij de boot heb overnacht heb ik meer tijd op de route richting Whistler. Ik laat mijn reservering aan de dame achter het loket zien een vriendelijke glimlach en met het overhandigen van wat Canadese flappen, mag ik bijna geheel vooraan staan in de rij. De boot ligt al klaar en op een klein half uur voor vertrek rij ik de ferry op, nu is het bijna 2 uur varen voor ik aan de overzijde ben, ik loop even langs het buffet en bestel nog een echte SB en neem plaat op een van de vele zitplaatsen aan boord. Ik wacht tot de boot bijna vertrekt en loop dan even naar het hoogst gelegen dek voor een laatste mooie uitzicht op de stad Nanaimo en Vancouver eiland, het uitzicht wordt enig sinds beperkt door wat mist en laag hangende bewolking, de boot lanceert een ferme klinkende toeter en je hoor hem duidelijk in de baai nog rond galmen, dan zijn we klaar voor vertrek en niet veel later varen we op open water naar de overzijde, ik ga zo ver als mogelijk naar voren en bij het verlaten van de baai steekt er een behoorlijke wind op en wordt het zicht dan wel en dan weer niet beperkt door mistbanken die net boven het water oppervlak hangen, een maal in de mist voelt het ook koud aan, ik knip snel wat foto’s en ga weer even naar binnen, aan boord is ook een football team aanwezig die als opwarmer van de ochtend de rondgang van de boot gebruikt, elke 2 minuten komt en weer een andere samenstelling van de spelers tegen. Ik loop zelf ook nog even een rondje en zie door het raam nu zelfs de strak blauwe lucht boven ons, gauw loop ik even naar buiten en geniet van de onverwachte zon. Het is rond kwart over tien als de ferry aanmeert in de haven, en ik aan de vaste wal meteen al de borden met Whistler zie staan. De route gaat over Highway 99 en is vanaf Vancouver voor de Olympische spelen van 2010 geheel opnieuw aangepakt, een perfect aangelegde grotendeels vierbaans snelweg is een genot om over te rijden.

Onderweg stop ik nog een aantal keren om van de uitzichten en de watervallen die ik onderweg tegen kom te zien. Whistler is de gast stad geweest van de Olympische en Paralympische spelen van 2010 en is een perfecte wintersport plaats, omdat er al sinds jaar en dag enorm veel sneeuw valt in deze regio, er komt namelijk veel vochtige lucht van de oceaan die door de kou in de bergen snel afkoelt en daarna als de ultieme poeder sneeuw neer komt in Whistler en omgeving. Maar wat niemand had verwacht gebeurde in 2010 wel, er viel weinig tot geen sneeuw en de autoriteiten hebben uit de nabij gelegen bergen sneeuw naar Whistler laten brengen, dit was in de hele geschiedenis nog nooit gebeurd! Global warming? Het heeft voor de spelen niet veel uitgemaakt er was alsnog voldoende om alle wedstrijden te laten doorgaan of te hoeven verplaatsen! Het dorp ligt in een vallei en ziet er uit als een mondaine skiresort met veel prachtige gebouwen en een auto vrij centrum, over in het stadje zie je nog de diverse zaken die met de Olympische spelen betrekking hebben gehad en dat wordt ook goed uitgebuit! In het dorp is bij een van de nu kale skipistes een Mountain bike wedstrijd aan de gang, ze gebruiken de skiliften nu gedeeltelijk als fieten rek, een handige snuiter heeft een soort constructie gemaakt waar je normaal als skieer gaat zitten maar waar je nu 3 fietsen in kan hangen, vanaf boven zijn er diverse afdalingen te maken zoals ik op het bord lees maar je moet wel een geoefende rijder zijn, het laatste stuk gaat over de hobbels van een fun park voor snowboarders en eenmaal beneden zitten ze van top tot teen onder de bagger.

De toppen van de bergen lijken aardig in de bewolking te hangen en vraag aan een paar mensen die net uit de lift stappen of er wel wat te zien valt boven, je moet nl een kaartje kopen om met de lift mee te kunnen en als er weinig te zien valt is dat jammer, de ruime meerderheid geeft aan dat er door de wolken weinig van de toppen is te zien en besluit dan ook maar beneden te blijven, op het plein en gedeeltelijk in de zon is het best uit te houden, ik loop nog een rondje en kom langs de rivier waar op dat moment water van de gletsjer naar beneden komt, het water heeft altijd een wat bijzondere kleur, licht groen tot blauw en in het zonlicht helemaal geweldig. Een van de hoger gelegen toppen hier bestaat uit een gletsjer, smelt water komt vanaf hier via de verschillende stroompjes in de rivier bij elkaar en volgt de route naar beneden die ik net omhoog heb afgelegd vanaf de aankomst met de ferry! Het stadje ziet er er fantastisch uit en zou het graag nog eens in de winter bezoeken!

De dag vordert alweer gestaag en de laatste bikers komen met de fiets aan de hand het dorp in lopen, en ik stop nog even bij, hoe toepasselijk de Amsterdam Pub en laat mij een heerlijke maaltijd aan rukken. Mijn overnachting is hier ook gepland dus ver zal ik niet meer hoeven.
Mijn overnachting is dit keer in het nieuw gebouwde Hi hostel, een budget hotel die op kleine afstand van Whistler ligt, het ziet er inderdaad nog erg nieuw uit, zeker voor een hostel. Mijn kamer kijkt uit op de achterzijde van de ski afdalingen in het nabij gelegen dorp. en bij mijn aankomst schijnt er nog een mager zonnetje.

De laatste dag breekt aan en op mijn gemak pak ik weer eens de koffer in, dit maal is het voorlopig weer voor de laatste keer, de voorspelling van het naderende herfst weer zijn nu echt werkelijkheid, opnieuw giet het uit de lucht en zijn de bergen met moeite te zien, dit besluit mij om vandaag dan maar proberen terug te vliegen naar Nederland, een relatief korte rit naar de luchthaven van Vancity, zoals Vancouver liefkozend genoemd wordt, van ongeveer 2 uur is nu nog een eitje!

Inmiddels ben ik weer terug in Purmerend en heb nu even gelegenheid om de laatste etappe even op het reis blog te plaatsen, alweer de boodschappen in de kast en de was weer in de wasmachine, kijk ik weer met een beetje weemoed terug naar de afgelopen periode, ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en zeker de periode bij de overzeese familie was erg leuk.

Allemaal de groetjes en hopelijk weer tot een volgende keer.

Purmerend, 27 September 2013