Pacific Rim Park

Pacific Rim Park

Dinsdag 17 September 2013

Het is een schitterende vandaag, de lucht is weer strak blauw als ik de gordijnen open trek, het is even na achten en voor de deur staat een heerlijk ontbijt klaar, compleet met warme broodjes en diverse soorten ontbijt, zelfs een redelijk smakende kop koffie, had de eigenaresse van de B&B gevraagd het wat sterker te zetten als gebruikelijk en dat lijkt gelukt. Het huis staat geheel tussen de bomen en mijn slaapkamer heeft een redelijke afmeting met een ruim 2 persoon bed, een zitje met een afdakje en schuifdeuren, een gedeelde badkamer naast mijn kamerdeur, en op de gang staat een koelkast om te gebruiken. Alles ziet er keurig verzorgd uit en ben dus erg blij met deze keuze, tevens is er ook nog wifi zodat ik ook nog even mijn reis blog kan bijwerken. Vandaag staat de hele dag in het teken van het Pacific Rim Park, een groot park direct aan de meest westelijke kust van Vancouver eiland, dat zich uitstrekt van Ucuelet in het zuiden en Tofino in het noorden, het park wordt gekenmerkt door enorme lange zandstranden die begrensd worden door groten deels regenwoud en rotsformaties, de stranden zijn een walhalla voor de surf freaks, het water is van de Pacific Oceaan en is om te zwemmen niet erg aantrekkelijk, het water is ongeveer een graad of 12 a’13, dus een wet suite om warm te blijven is echt noodzaak. Ook staat er op diverse plaatsen een verradelijke stroming door de rotsformaties in de oceaan, hier door ontstaat er een zeer sterke onder stroom die gevaarlijk kan zijn, zelfs voor geoefende zwemmers, overal hangen waarschuwingsborden
Bij het informatie centrum kan je een dag pas kopen die je toegang geeft tot alle bezienswaardigheden en een kaart met alle loop routes die het Park rijk is, het ruim 30 km lange park bestaat uit korte loop routes en makkelijk begaanbare paden die voorzien van loop bruggen en trappen, andere loop je gewoon door de modder, veel van deze routes lopen langs of komen uit op de kustlijn, deze is ook op diverse plaatsen weer verschillend van karakter, sommige zijn uitsluitend zand, terwijl andere veel rotsen kent, de gehele kustlijn is wel begroeid met bomen, eenmaal op het strand is het heerlijk toeven en neem ik even de gelegenheid gebruik om lekker uit te rusten en te genieten van de zon en de vele surfers die hier overal te zien zijn. Met de auto leg ik af en toe een stukje af omdat niet alle looproutes op elkaar aansluiten en er elke keer weer wat anders te zien is, op alle stranden kom ik maar een strandtent tegen die wat simpele dingen als snoep, drankjes en dergelijke verkoopt, ik neem cola en een broodje en neem plaats op een van de weinige stoelen, heerlijk zo in de zon, het is niet warm, ik denk maar een graadje of 21, er staat een best windje en uit de wind is het natuurlijk altijd warmer, met de warme zon op mijn lijf en gezicht val ik bijna is slaap! Ik ga toch nog even een stukje verder op kijken, volgens de dame van de info shop is de een na laatste baai de mooiste en wanneer het eb wordt ontstaat er een groot breed strand. En inderdaad het is er erg mooi, ik moet nu echter wel de tijd in de gaten houden want ik moet om half 5 in het dorp terug zijn.
Ruim voor half 5 rij ik de parkeer plaats op, ik ga mee met een boot tocht die “Bear Watching” organiseert, ben erg benieuwd, van de week wilde het met de walvissen niet erg lukken, dus hoop nu toch wel een, in dit geval een zwarte beer te zien, als is het maar een opgezette aan de kant van een bos, van een afstand is het toch niet te zien!? Toch!? Het is een Zodiac boot, een soort uit de kluiten gewassen rubber boot met 2 dikke motoren achter op. Een korte instructie volgt en daarna krijgen wij een pak uitgereikt, ik hijs mij hier in en neem plaats voorin de boot omdat niemand anders durft!
Het kan namelijk door de wind en de golfen nog wel een beetje deinen en met een klap op het water komen, ik maak mij daar niet veel zorgen over. Net als afgelopen week is het op het water een stuk kouder, de wind komt ook direct van de oceaan dus helemaal raar is dat niet, na een klein half uurtje varen spotten we de eerste zwarte beer, welleswaar een kleintje, maar toch. De kapitein van de boot verteld tijdens het kijken naar de beer een leuk verhaal over de beer en zijn leefmilieu. Langzaam dobberen richting de kant tot de beer ons in de gaten krijgt en er dan toch langzaam vandoor gaat. Maar ja, de eerste foto’s zijn gemaakt, we varen een klein stukje verder en daar loopt een Mama beer met 1 jong, in dit soort gevallen mogen de boten niet naar de kant varen om ze van dichtbij te bekijken, er is zelfs een vaarverbod als je wordt gesnapt, alhoewel ik mij afvraag wie hier in dit onmetelijke gebied controleert? We varen verder en wederom hebben we geluk een 2-tal beren die langs de kust aan het zoeken zijn naar voedsel, waarbij behoorlijke keien even aan de kant geschoven worden als zijn het kiezelsteentjes. Ze zijn in deze periode extra voedsel aan het inslaan voor de winter die komen gaat en ze dan genoeg gegeten moeten hebben om de winter middels slapen door te komen, het is een fascinerend gezicht en er worden dan ook diverse foto’s gemaakt, deze trip is in ieder geval geslaagd. Dan wordt het alweer bijna donker en gaat de boot weer terug richting de haven, nog even stoppen wij bij een rots waar op dat moment een grote groep zeeleeuwen aan het rusten is. We varen recht tegen de wind in naar de haven en het water spettert aan alle kanten langs mijn hoofd, ik trek het pak tot aan mijn oren dicht en stop mijn handen in mijn zak, om toch nog een beetje warm te blijven, het pak is lekker alleen je merkt nu dat de zon bijna niet meer schijnt en dat het dan snel afkoelt. Ben blij als we na een half uurtje weer de haven binnen varen en eenmaal aan wal hang ik mijn pak aan de wilgen en neemt gauw een heerlijke kop warme chocolade melk, heerlijk!!! Daar knapt een mens van op, er wordt nog even nagepraat door de deelnemers aan de tour, waarin natuurlijk ook weer andere Hollanders zitten. Ik zeg een ieder gedag en stap in de auto en rij naar de eerste de beste pizza tent die ik tegen kom, er is er trouwens maar één hier blijkt later, en bestel een heerlijke pizza punt, want ik heb best trek gekregen van alle indrukken van de dag.

Woensdag 18 September 2013

Ik wordt wakker van de geur van vers gebakken broodjes, de vrouw des huizes heeft zich weer voortreffelijk uitgesloofd. Ik pak het dienblad van haar aan en meld mij dat ze zelf even gaat surfen, de wind en de golfen zijn juist om deze tijd perfect, nog voor ik eigenlijk iets kan zeggen trek ze een surfplank uit de gang waar we staan en hoor ik de auto met gierende banden het terrein verlaten, nog enig sinds verbaast loop ik terug naar mijn kamer, zo dan nu eerst maar even ontbijt op bed. Het is net te koud om te ontbijten in de tuin, nou ja, dit is ook leuk. Na het ontbijt neem ik rustig even een douche en kleed mij aan, vandaag moet ook de koffer weer mee dus gooi gauw alle spullen er in en doe deze vast in de auto. De eigenaresse heeft op het dienblad de enveloppe achtergelaten voor de betaling van de kamer, wanneer ik het bedrag precies gepast hebt en de enveloppe hebt dicht gelikt komt er een auto het terrein op, daar is ze alweer, de golfen waren helaas niet zo hoog en was ze weer huiswaarts gekeerd. Ik maak nog even een praatje met haar en vraag of zij nog wat leuke tips heeft om te gaan zien vandaag. Ze noemt de Wild Pacific Trail op, deze bestaat uit 2 delen en is in de buurt waar ik vannacht nog een keer zal overnachten. Ik dank haar hartelijk voort de afgelopen dagen en de voortreffelijke verzorging en stap in de auto. De zon schijnt weer uitbundig, terwijl in de ochtend uren juist bewolking was voorspeld, maar de invloed van de oceaan op dit gebied is zeer groot en veranderd nogal eens, natuurlijk vind ik dit wel prima, ik rij nog even richting het dorp voor een tankbeurt van de auto en nog voor wat proviand voor onderweg.
De auto radio staat op een lokale zender en deze geeft tijdens het weerbericht herhaaldelijk de getijden aan en de wind verwachting, dit is natuurlijk vooral van belang voor de vele surfers maar ook voor de vele bootjes die hier rondvaren. Uit de speakers galmt de muziek van Avichi, ook hier is hij beroemd en staat al weken op nummer 1 in de hitlijsten, na een kleine 45 minuten rijden sta ik bij het begin van de Trail. Opmerkelijk kom ik hier ook borden tegen die waarschuwen dat je je op een terrein begeeft die in de gevaren zone verkeerd mocht er een tsunami komen, daar heb ik nou niet één, twee, drie een beeld bij, maar gezien dit park op een breuk lijn van de Pacifische plaat ligt is dat ook weer niet gek. De trail bestaat uit 2 delen dus begin maar met de eerste, het gaat door een redelijk dicht begroeid woud van tientallen Douglas bomen, een soort naaldboom, op elke 10 vierkante meter, soms is er door de dichtheid van de bomen niet naar de blauwe lucht te kijken, sommige liggen vlak al heel wat jaren en op de wortel blokken die omhoog steken zijn weer nieuwe uitlopers gegroeid, een bizar gezicht, ook zijn er diverse die geheel gebukt gaat onder een kleed van mos, terwijl andere weer een de meest rare vervormingen hebben waarschijnlijk door de continu aanhoudende westenwind? Op diverse plaatsen kan ze genieten van ruige uitzichten op de oceaan en soms zelfs op prachtige (verlaten) stranden.
Na drie en een half uur sta ik weer op de plek waar ik ben begonnen, dit is de langste route en neem even wat te eten en drinken op de parkeerplaats, zon is nog warm, zeker achter de dichte bomen rij. Ik stap in en rij weer een stuk verder, dit maal helemaal naar het eindpunt bij de vuurtoren van Uculuelet, de trail is hier een stuk korter maar wel ruiger en meer omhoog en omlaag, maar ook hier zijn de uitkijk punten een lust voor het oog, het water beukt tegen de rotsen die in grote getalen voor de vuurtoren liggen, de route is voorzien van wat informatie borden waar een aantal zaken op beschreven zijn onder andere over de dieren die hier voorkomen maar ook waar je voor moet uitkijken tijdens het lopen. Een bankje halverwege de route nodigt mij uit om even een rustpauze in te lassen, het is heerlijk uit de wind en in de zon, maar dat hebben de weinige muggen ook bedacht en voor ik maar de gedachten had om ook maar even te gaan zitten wordt ik direct door een horde van de irritante beesten belaagd! Gloeiende, gloeiende!! Dan maar even verderop wat zoeken, heb geen zin om me lek te laten prikken, gek ik heb er tot nog toe geen last van gehad, of zou er ander weer opkomst zijn? Als ik weer de vuurtoren in zicht krijg staat er nog een info over de vele schepen die hier in de geschiedenis zijn vergaan, daar is niet veel voor nodig om je voor te stellen dat het in het verleden vaak niet goed ging, net als in het zuiden van Australië liggen de rotsen een heel eind ondiep in zee en sloegen de schepen met de kustlijn in zicht terpletter op de onzichtbare verkeersdrempels, een grote hoeveelheid markeringen staan dan ook op deze plek.
De dag is alweer groten deels om en ook het weer veranderd, er komt wat bewolking van zee en je voelt dat het daardoor snel afkoelt, en heb trek in een lekker bakkie. Op naar het centrum van dit dorpje, wat echt heel klein is en waarbij een galerie een koffieshop gevestigd is. Gelijk vraag ik even naar het adres van de B&B die moet hier dichtbij zijn, blijkt later dat ik er met de trail aan de achterzijde langs gelopen ben!? Als ik rond de klok van 5 het terrein oprij, staat de eigenaar net in de garage, hij loopt even mee om de kamer te laten zien, een schitterende suite met eigen badkamer met douche, ligbad en toilet en een ruime kamer met 2 persoon bed en een openhaard aan het voeteneind, een groot LCD scherm en een klein keuken blok, wauw! Dit is echt super! Dat gaat helemaal goed komen, lekker even een heet bad, na al dat wandelen is dat even heerlijk ontspannen. Tot zover weer even alle bijzonderheden van de laatste dagen in het Pacific Rim Park..C

Ucluete, B.C.

18 September 2013, Johan