Shimoda, Atami, Mt. Fuji en Tokyo

Het hotel is mooi en ligt op een prachtige heuvel aan de oceaan, jammer alleen dat het buiten zwembad al gesloten is i.v.m. einde zomer! Hoe bedoel je, einde zomer, het is nog ruim in de 20 graden en de zon schijnt er uitbundig op los, wel staat er wat wind maar beneden, zwembad ligt iets lager dan het hotel tegen de heuvel aan dan merk je er eigenlijk niets van, maar goed dan gaan we maar gebruik maken van de baden binnen en dat is ook lekker. Baden zijn verschillend van opzet en worden per dag gewisseld, en dan bedoel ik de mannen en het vrouwen bad want een van twee heeft nl ook nog een sauna. Het water is heerlijk en je ligt er dan ook echt voor je plezier in en met een massage is het al helemaal fantastisch, deze worden ook op dezelfde etage aangeboden.
Maar omdat je niet de hele dag in het warme water kan blijven liggen, krijg je nl een erg rimpelig huidje van, gaan we toch ook nog even kijken wat Shimoda nog wat anders te bieden heeft?
Hotel bied een shuttle busje aan die meerdere keren per dag naar het station rijdt en terug, wij laten ons ook even afzetten en gaan even langs de toeristen info om een plattegrond van de stad, maar zoals in de Lonely planet al stond vermeld er zijn niet echt veel dingen te zien alhier.
We waren van plan om vanaf hier een van de Itzu eilanden te bezoeken maar ook hier is het einde van het seizoen en kan je helaas niet met een dagtrip naar een van de eilanden heen en weer zonder er een nacht te verblijven.
Het is trouwens prachtig weer en we lopen een stukje door de stad en passeren een kabelbaan naar een tuin, dan gaan we dat maar even doen en binnen een paar minuten zijn we boven, vanaf hier heb je wel een mooi uitzicht over de stad en de eilanden even verderop, waar we eigenlijk hadden moeten zitten!!
Toch genieten we van het mooie weer en een blauw ijsje wat we boven op de berg gekocht hebben, smaakte wel wat chemisch maar ben niet omgevallen!
Als we weer heelhuids beneden terug zijn lopen we naar de haven waar een bay cruise wordt aangeboden, en nu we er toch zijn, laten we even van de noot een deugd maken, het is een groot zwart schip met 2 dekken en er hangen voor de show nog een paa zeilen op, helaas niet in gebruik.
We varen een rondje van een klein half uurtje want vel groter is de haven niet en binnen no time ben je weer op de pier terug! Wel echt Japans, lekker snel! De wandeling vanuit het dorp was langer zal maar zeggen!
We nemen vanaf het station de pendel bus weer terug en zo kunnen we weer van het warme water genieten de hoofd reden van ons verblijf.
Het is maandag en dan is net als in Holland veel zaken dicht, we gaan wel even opzoek naar een goed restaurant en het lukt ook nog, een Spaanse wel te verstaan, heerlijk even geen rijst maar een stuk vlees met aardappelen, en met een Engelse menu kaart en een Engels sprekende dame, we nemen een schandalig dure maaltijd maar het is om je vingers bij op te eten, krijg je honger van de hele dag in het water!?

Na het ontbijt de volgende morgen is het is alweer tijd om de rugzakken te pakken, het was heerlijk even een NT dagje (Niet Trein dag) we keren terug richting Tokyo, met een tussen stop in Atami.
De afgelopen 2 keren waren de weergoden ons niet zo goed gezind, want beide keren met passeren van Mt. Fuji was het bewolkt en regenachtig, maar vandaag is het prachtig, bijna strak blauwe lucht en dus wagen wij de gok om het nog een keer te proberen, 3x is scheepsrecht niet waar.
We stappen in een trein met heel veel en grote ramen, waar we achteraf voor moesten bij betalen, wisten wij niet he’! Voordeel is dat je een wijds uitzicht hebt over de oceaan en de bergen links en recht van het spoor, na een kleine ander half uur staan we in Atami.
Droppen hier de rugzakken op het station in een bagage kluis en gaan met de lokale bus verder, een ritje van ongeveer 40 minuten en dat klopt aardig de bus rijdt een deel door de stad zelf en daarna kruipt ie over een haarspeldbochten circuit naar de pass die ons een prachtig uitzicht zal geven over Japans beroemde vulkaan.
Als we er bijna zijn kunnen wij hem al zien liggen, een perfecte kegel die precies 3776 meter hoog is en al sinds 1707 in ruste en barste 8 tot 10duizend jaar voor het eerst uit, de hoogste hellingen bestaan volledig uit vulkanische as en heeft geen begroeien en water, om de vulkaan ligt een enorm groot natuur gebied met een stel meren dat door de Japanners gebruik wordt voor recreatie.
Slechts 2 maanden per jaar mag je de berg beklimmen alleen in Juli en Augustus. Tot een 100 jaar gelden werd de berg als zeer heilig beschouwd en werden er geen vrouwen op toegelaten maar waren het pelgrims. Vandaag de dag is het meer een uitdaging voor de fanatieke bergbeklimmer.
We stappen uit en de berg is zijdelings wat afgeschermd door laag hangende bewolking, maar de punt en de voet zijn prima te zien, hebben we toch een beetje geluk! Nemen een paar kiekjes en gaan dan met een treintje nog iets verder omhoog wat ons bij een punt brengt waar we 360 graden rond vrij zicht hebben.
De wind is hier wat sterker maar uit de wind in de zon is het heerlijk! Vanaf hier kan je als het kraak helder is zelfs Tokyo zien liggen, helaas is dat ons niet gegund, maar ja we gaan er toch naar toe.
De bus brengt ons weer terug naar Atami waar we voor de laatste keer de Shinkansen trein nemen naar Sinagawa een van de vele stations die Tokyo kent, vanaf hier nemen we de metro naar Sinjuku een van de stations die zo’n kleine 2 miljoen mensen per dag nemen om naar
werk of school te gaan, verre weg het drukste station van de wereld, het is een labyrint van wel 24 in en uitgangen dus wel handig om te weten waar je naar toe moet.
De info balie helpt ons een handje en ook hier weten we weer onze kribbe voor de komende nachten te vinden, zij het wel middels een kleine voettocht door een doolhof van gangen en trappen op en af, en soms gaat het wel heel diep, een klein maar compleet appartement in hartje Tokyo!
We dumpen weer onze zooi en gaan op zoek naar een tent om wat te eten, nou dat zal hier wel niet moeilijk zijn, een simpele maaltijd aan de bar is lekker maar niet goedkoop, welkom in Tokyo, je zal weten dat je er zit! De avond is al redelijk gevorderd als we terug lopen, de volgende dag gaat mijn reisgenote hernieuwde kennis maken met een vriendin die zij in NZ heeft leren kennen en in Tokyo woont zij gaat ons de komende dagen haar stad laten zien, ben heel benieuwd?

Tokyo is de grootste stad van het land, gescheiden door een rivier waarvan aan de andere zijde de stad Yokahama ligt, de tweede stad van het land gevolgd door Osaka, de hele zuidwestelijke helft van Japan is eigenlijk een grote stad en van de in totaal 127 miljoen Japanners woont 70% in deze regio, mogelijk heb je een kleine voorstelling van de uitgestrektheid van het bebouwde gebied, werkelijk alle vierkante centimeters zijn in gebruik!

De kennis making volgt op het zelfde station die ik al eerder heb beschreven heb dus dat werd weer even zoeken naar de juiste uitgang, blijkt later dat het dezelfde was als waar we gister uit gekomen zijn, zijn we helemaal voor niets over en door het station gelopen!?
We willen graag naar de Tokyo Skytree Tower de nieuwe TV mast die kort geleden in Tokyo is geopend en die nu de hoogste ter wereld is, aangekomen bij de toren blijkt er al een lange wachtrij te staan en we laten onze gids even informeren of je ook kaarten kan reserveren, helaas dat kan niet maar de ochtend uren voor 10 uur zijn een stuk rustiger, dus we besluiten om het morgenochtend vroeg opnieuw te doen.
Terug mnet de metro naar een van de grootste tempels niet ver van de toren en daar is ook een markt met souvenirs winkels, dus dat wordt even rondsnuffelen, aangekomen bij de tempel legt onze prive gids nog eens uit wat de bedoeling is bij de tempels en waar alles voor staat, zo hebben we nog een beter beeld van wat we de afgelopen weken hebben gezien.
Dan wordt het tijd voor een echte Japanse lunch en zij neemtr ons mee neer een klein Japans tentje waar we de Japanse pannenkoek krijgen, alhoewel krigen we moeten hem zelf maken op een bakplaat die in de tafel is ingebouwd, het is verrukkelijk en hebben de keuze uit 2 soorten, het is zelfs zoveel dat we niet alles op kunnen krijgen.
Even later nemen we een boot over de rivier waar we de stad aan beide zijde kunnen zien en we stoppen op een eiland waar de totale skyline van de stad het beste kunnen foto graveren en het uitzicht is briljant. Hier is als op zoveel plaatsen een groot winkelparadijs gevestigd en lopen een rondje van wat er allemaal te koop is, en dat is heel veel, meestal zijn het veel winkels van merk artikelen en vooral kleding en schoenen zaken, maar ook winkels van bijvoorbeeld Coca-cola, een Disney winkel, er is nl ook een Disney World in Tokyo, en noem maar op.
Inmiddels is de zon onder en gaan we op de balustrade van het winkel nog even van de skyline genieten maar nu met miljoenen lichtjes. Via de Monorail, dat hadden we nog niet gehad zijn we binnen een half uurtje weer in de stad, dit vervoer middel ligt een paar etages hoog in de stad en je kan dus makkelijk zien wat iemand op 5 hoog op zijn bord heeft liggen, we rijden er praktisch langs de ramen, en we kruizen vele keren andere metro lijnen en kruispunten die ruimschoots onder ons liggen, het uitzicht is wel formidabel moet ik zeggen.

De stad Tokyo is erg groot er wonen ongeveer 13 miljoen mensen en alle stadsdelen om het zomaar te noemen hebben allemaal hun eigen bezienswaardigheden, er rijd een loop trein, een trein die een rondje door de hele stad maakt, de Yamanote langs al deze delen maar een rondje in deze trein kost je algauw een klein uur, even voor de beeld vorming een ritje van Amsterdam naar Utrecht en terug, dit is dezelfde lijn waar in de spitsuren van ochtend en avond perron duwers staan die de forensen letterlijk en figuurlijk de metro induwen anders gaan de deuren niet dicht.
We moeten dus echt wat duidelijke keuzes maken voor de volgende dag om gericht wat van de stad te zien. Natuurlijk mag een bezoek aan de elektronica zaak niet ontbreken zijn benieuwd naar wat een goede camera kost, het is wel goedkoper maar er is geen garantie meer op buiten Japan, of er is geen Nederlandse gebruik aanwijzing bij of op de camera zelf, daar schieten we dus niet veel mee op. Leuk om te kijken, maar kopen niet echt handig!
We sluiten de dag af in een echte Japanse eet zaal waar we ons door onze gids een heerlijke maaltijd laten aanrukken, een high tech tent waar je vergroot PDA op tafel ligt en waar je zelf je bestelling op kan plaatsen en als je het goed gedaan hebt komen ze het nog brengen ook.
We nemen ieder weer onze eigen weg na afloop en gaan met de metro weer naar ons appartement, morgen weer een nieuwe dag.

Vroeg opstaan voor onze ontmoeting met Asuka, zij logeert bij een vriendin aan de andere kant van de stad, wij nemen dus vroeg de metro en trein en het is echt druk hier, al lopend over een van de stations nemen we een paar broodjes en koffie mee voor ontbijt en ruim een uur later staan wij bij de voet van de Tokyo Skytree, de pas geopende nieuwe TV toren, nu is er tot tegenstelling van gister geen wachttijd en kunnen we zo naar boven, ook het weer zit ons dit keer mee, het is lekker zonnig. De lift gaat met een snelheid van 600m per minuut omhoog en voor je het weet sta je op 350 meter boven de grond op het eerste observatie dek, wat een enorme stad, ik vond Osaka al groot, hier kan je niet eens de stads grenzen zien, als het heel helder is kan je zelfs Mt. Fuji zien, maar daarvoor is het te heiig, jammer maar de rest van de stad is indrukwekkend groot, we lopen een rondje en nemen de 2de lift omhoog en deze gaat ook razendsnel en we arriveren op 450 meter van de grond, een gang die langzaam afloopt die gedraaid om de toren zit geeft een heel apart uitzicht over de stad, en ook hier nemen we de tijd voor de foto momentjes.
Op de verdieping lager heb je hier deels vloeren die gemaakt zijn van glas zodat je langs de toren recht naar beneden kan kijken, je ziet dat niet iedereen dit leuk vind en enige aarzeling vertoond wanneer ze er over heen lopen. Voor een kopje koffie moeten hier wel in de rij en daar hebben we geen zin in, de dag is maar beperkt zeg maar, dus nemen we de lift naar de beneden en gaan bij de vrienden van SB even een bakkie doen en kunnen we de laatst genomen foto’s nog net even gratis op Facebook zetten.

Vanaf hier gaan we naar het centrale deel van Tokyo waar onder andere het Keizerlijk Paleis staat en wat ook nog actueel bewoond wordt, we kunnen alleen wat zien van afstand maar is evengoed mooi om te zien, een kleine wandeling brengt ons vanaf hier naar een van de paleis tuinen, en waar een klein museum staat voor Japanse pen teken kunst, sommige dingen zijn wel mooi, maar je moet er van houden. De tuin is hoofdzakelijk vijvers en muren met veel gras en naaldbomen en besluiten met een korte omgang de route naar een andere deel van de stad te verplaatsen. Eerst ergens een lunch, dit maal een soort noodel restaurant, ik krijg een soort dikke spaghetti in een soort bouilion, smaakt uitstekend, is alleen wel lastig om die slierten om je stokjes te wikkelen.

Tokyo station is recentelijk verbouwd en vernieuwd en is een kopie van het CS van Amsterdam, het is niet helemaal gelukt, maar je kan het zien.
De trein brengt ons van hier weer naar een ander hoogte punt namelijk het Olympisch stadion van 1964, nu zal niet iedereen dit wat zeggen maar onze wereld beroemde Anton Geesink heeft hier zijn Olympisch Gouden Medaille gewonnen in de finale van de toenmalige beste Japanse Judoka, en dat was wereld nieuws.
Het stadion is nog steeds in gebruik en is inmiddels omgedoopt tot het Nationaal stadion. Op de voorgevel echter staan nog de winnaars van toen en daar staat ook de naam van Geesink in, toch leuk om als Hollander dit te zien, onze gids wist helaas niet wie hij was maar we hebben het verhaal even verteld.
Bij het stadion is een museum en we kunnen ook nog even binnen in het stadion kijken, het is een strak blauwe lucht en nemen even op een van de tribunes plaats om er even van te genieten, en een stuk kleiner dan de huidige Olympische Arena’s maar toch bijzonder dat het na 40 jaar nog steeds in gebruik is, degene die ik een paar jaar geleden bezocht in Athene lag er maar hopeloos bij, net als het land zelf trouwens.
Het museum hangt vol met posters en attributen van de spelen van weleer ook die van Sapporo en Nagano. Ook nog van een groot aantal andere sporthelden van Japan, maar die kennen wij dan weer niet!

We nemen van hier weer de bus naar een bijzonder wijk waar vooral de meiden bijzonder gekleed gaan, de meest vreemde uitdossingen kom je hier tegen, en speciaal zijn er ook in deze wijk kleding zaken voor gevestigd, een drankje in een lokale kroeg lest onze dorst als we alweer tegen het eind van de dag richting Sinjuku reizen, hier heb je de wel bekende elektrische straat waar alles tientallen maters hoog verlicht is met neon reclames, onvoorstelbaar veel! We nemen het zoveel mogelijk in ons op maar het is onwijs wat hier aan licht reclame hangt. Onze prive gids neemt ons mee naar een populair Japans restaurant en we laten haar een aantal zaken kiezen om te eten, en wederom het is geweldig.

Zijn weer terug in ons appartement en doen nu nog even de laatste update voor het reisblog, we hebben een hele goede indruk gekregen van Tokyo en van het land Japan, natuurlijk is het niet genoeg om alles te kunnen zien zeker Tokyo niet, maar dan moet je waarschijnlijk al een week hier verblijven.
Het land is heel schoon, echt overal waar je bent, geen rommel op straat, mensen (uitzonderingen daar gelaten) zijn zeer aardig en behulpzaam, spreken over het algemeen beprekt of slecht Engels, maar je bent overal zeer welkom en zeker voel je je eigen een gast.

De trein was en is een prachtig vervoermiddel in dit land en zeker voor reizigers van buiten Japan en is zeker aan te raden, als je eenmaal weet hoe het systeem werkt dan doe je het fluitend, zelf de kaartjes kopen voor de Metro wat bij ons begin in Osaka nog even wat hoofdbrekens heeft gekost! Al met al een hele bijzondere ervaring, zijn een Lonley Planet armer maar wel weer een ervaring rijker! Ik heb de verhalen weer met plezier gemaakt ik hoop ook voor de lezer aangenaam om te lezen, wij gaan nu weer proberen om in Nederland te komen.

Groetjes uit Tokyo, Johan

11 oktober 2012