Osak, Kyoto en Kobe

De trip naar Nara, een van de hoofdsteden van Japan van weleer staat op het program en het is niet ver van ons Hostel, een paar haltes met de metro en dan de speed lijn van JR (Japan Rail) naar het eindpunt Nara. Zoals gezegd een hoofdstad uit vroeger tijd, stad is gesticht rond 750 en heeft een groot aantal heiligdommen en bijzondere gebouwen een daarvan is het Todai-ji het grootste houten gebouw ter wereld die een 16 meter hoge Boeddha huisvest en nog een aantal andere beelden. Het is warm en als we op het station aankomen is het al een kleine 29 graden en een strak blauwe hemel, wel mooi voor de foto’s.
We lopen een kleine kilometer vanaf het station zo het park in, ook hier net als op het eiland krioelt het hier weer van de tamme herten, ik heb ergens gelezen dat dit een teken van liefde is en er daarom zo goed voor ze gezorgd wordt, je kan namelijk net als bv op de Apen heul in Apeldoorn voer kopen en dan de beesten geven, alleen hier zijn het net een pakje stroopwafel koeken, veel mensen doen dit dan ook vandaar dat ze zo brutaal zijn, vooral onder school jeugd is dit populair, echter zijn ze vaak als de dood voor die beesten en staan ze klem tussen een hele groep die dan vervolgens het gehele zakje leeg staan te kanen, wel lachen voor de omstanders inclusief de leraren want die zijn er ook bang voor! Wij nemen even een ijsje om af te koelen , een groen thee soft ijsje wel te verstaan, en het smaakt nog lekker ook.

We kopen een kaartje voor het grote Boeddha heiligdom en volgen ongeveer 27 bussen vol met Japanse schoolkids, de ene groep met rode petjes, de andere met gele petjes, het is een bonte verzameling, wij wachten even bij de poort en nemen eerst wat foto’s, het is een prachtig gebouw en ook enorm groot, de pilaren zijn zo dik dat ik ze niet kan omarmen, de tuin ligt er strak bij en is een lust voor het oog. Even weer de reiniging voor de deur en dan naar binnen, de Boeddha staat recht voor ons en is zwart van kleur met een hand omhoog als of hij je welkom heet? Voor het beeld staan verschillende altaren en mogelijkheden om een kaars of wierook te branden, en ook hier weer een hekwerk waar je de wensen op kan schrijven en achterlaten. We lopen door het gebouw en passeren nog een aantal imposante beelden en verder op staat een van de klassen keurig in de rij, er is nl een mogelijkheid om ter hoogte van de grond door een van de palen heen te kruipen, iets waar ik mij maar niet aan zal wagen, aangezien het gaatje voor mij wel wat te klein zal zijn. De laatste meters van het gebouw is een grote souvenir kraam en die slaan we maar over.

De route volgt door het park naar nog een aantal van deze bijzondere plaatsen en tempels en allemaal hebben ze een aparte schoonheid en ook vast een betekenis, helaas maar dat heb ik al gemerkt zijn ze niet echt ingesteld op de rugzak toerist die zelf hier en daar wat wil lezen en ontdekken of je moet Japans gaan leren. Ook zijn niet alle gebouwen vrij van entree dus kiezen wij degene uit die echt apart zijn, de ene laatste stop brengt ons bij een klein Japans koffie huisje en daar mag je op de tafel zitten!? Ja, echt waar! Het zijn kleine lage tafels die bedekt zijn met een soort riet en daar kun je lekker op uit rusten, de laatste stop is bij een mooie tempel die zelfs meerder oprijlanen heeft met een grote hoeveelheid betonnen lantaarns, soms wel 5 a 6 rijen dik, ook allemaal verschillend van hoogte en grote, een bijzonder fenomeen, je mag hier zelf een kaarsje in branden en dan afplakken met een soort papier met een spreuk er op, ook weer in het Japans. De bus brengt ons weer naar het station waar we even wat eten en daar stappen we weer in de trein, terug naar Osaka.

Donderdagavond is het zover, Kodo live, het concert vind plaat aan de andere kant van de stad, maar gelukkig was de receptie van het hotel zo behulpzaam om het adres voor ons in 2 talen op een briefje te schrijven, mochten wij de weg kwijtraken? Natuurlijk is dat niet gebeurd en na een uurtje treinen stappen wij uit op het goede station. Leuk om nog even te weten de stations zijn hier niet een live versie van een computer game, overal lichtjes in alle kleuren, neon reclame borden, jingle voor als je bij de roltrap komt en een jingle als de trein komt etc. etc. het is een bonte kakofonie van alle geluiden en stemmen die je hoort en dat gaat continu door. Wij nemen bij aankomst even voor het laatste stukje een taxi omdat we nog maar een half uurtje hebben en wij geen idee hebben welk gebouw wij moeten zoeken. De taxi zet ons voor de deur uit en in de lobby aangekomen zijn wij zo’n beetje weer de enige toeristen in de zaal, we proppen ons in de stoelen deze zijn ook niet echt voor ons gemaakt, maar met een beetje vouwen kom je een heel eind. Stip om 7 uur, zoals alles hier stipt op tijd rijdt, open en dicht gaat gaan de gordijnen open en zonder een vervelend voorprogramma begint direct de show. Het is een groep van zowel heren, redelijk gespierd iets wat niet bij de gemiddelde jap ligt als dames die op trommels, 17 tegelijk in 2 halve cirkels ,en dwarsfluiten, houten klosjes en een soort pannendeksels een daverende show weggeven, en dat in bijzonder kledij om de Japans avond compleet te maken. Het zijn net van die duracel konijnen die gaan aan een stuk door en soms bewegen de armen met de stokken zo snel dat het net de wentel wieken van een helikopter zijn. Een kleine pauze van 15 minuten onderbreekt de show maar is er geen drinken te krijgen, helaas, dan straks maar weer. De show sluit rond 9 uur en dan keren wij weer terug richting het Hostel, alweer de laatste dag hier, volgende stop Kyoto.

Ook de stad Kyoto heeft de eer gehad een hoofdstad te zijn geweest, wel een kleine 1000 jaar van ongeveer 785 tot eind 16de eeuw, daarna werd het stokje overgedragen aan de regio van Tokyo, wat nu nog steeds de hoofdstad is. Kyoto is een middelgrote stad en huisvest o.a. het keizerlijk paleis, deze ligt, letterlijk en figuurlijk in het groene hart van de stad, een groot park voorzien van mogelijke honderden dennen bomen omgeven het paleis wat in de loop van de eeuwen een aantal malen in de fik heeft gestaan, maar telkens weer opnieuw is opgebouwd, de laatste gebouwen van het huidige complex zijn zo’n kleine 150 jaar geleden voor het laatst neergezet.
Het gebouw functioneerde als officieel gebouw bij het ontvangen van buitenlandse gasten zoals presidenten en staatshoofden. De keizer wordt op deze plaats in zijn functie verheven en is strikt een ceremonieel figuur net als onze koningin. Het is alleen mogelijk het paleis binnen de muren te zien middels een rond leiding, aangekomen bij het loket blijken ze even te zijn gaan lunchen!? Wat midden op de dag!? Zijn ze nou helemaal gek geworden!? Terug over een half uur! Nou ja, het is niet anders. Wij even op een bankje in het park maar even de tijd doden. Terug naar het loket en met het laten zien van het paspoort en invullen van het formulier mogen we naar binnen, daar krijgen wij een gids die de geschiedenis en de gebruiken van de verschillende gebouwen verteld. De gebouwen zijn imposant en verschillend van kleur en grote, De tour eindigt bij de paleis tuinen inclusief hof vijver en uitkijkjes, al met al de moeite waard, we verlaten het pand en gaan via een looproute in het park weer naar de metro.
Op de weg naar het hotel maken wij nog even een tussenstop bij een van Kyoto’s grootste tempels maar of de duvel ermee speelt, ook deze staat gedeeltelijk in de steigers! Hoe is het mogelijk, gelukkig is een groot deel toch nog te zien en er hoeft geen entree voor betaald te worden en dat is natuurlijk wel weer fijn als Hollander zijnde!

De Sky tower staat tegenover het hotel en omdat wij gasten zijn kunnen wij daar gratis naar boven, wij down dit tegen zonsondergang, dan kunnen wij de stad zien met zonlicht en in het donker. De stad is voor Japanse begrippen redelijk qua afmeting en je kan de contouren dan ook goed zien, aangezien deze ingeklemd is aan 3 zijden door een berg massief, stad kent betrekkelijk weinig super hoogbouw en dus is het goed te zien en gelukkig strak helder weer. Als de zon onder gaat nemen we even plaats op een bankje en genieten hier even van, de lucht boven de beregen kleurt geel en oranje tegelijk en is weer een prachtig gezicht, na dat de zon volledig is verdwenen en het duister over de stad in weer miljoenen kleine lampjes is veranderd gaan wij op zoek naar een Japans restaurant, de laatste dagen hebben we ons te weinig tijd gegund om ergens rustig te gaan zitten en gaan dat nu wel doen.

Een echte Japans Sushi toko, en we worden met alle egard ontvangen, schreeuwend lopen ze voor je uit door de zaak en ergens worden er twee stoelen onder een tafel vandaan gehaald en krijgen we een Engelse menu kaart gedeeltelijk met plaatjes! Het blijft toch lastig dat Japans lezen! Het zijn verschillende kleine gerechten en het smaakt fantasties, en we besluiten de tafel met een pannenkoek gevuld met ijs, dat wordt nog even lastig om dit met stokjes te eten, maar wellicht een nieuwe uitdaging!

Kobe ligt op een klein half uurtje treinen van vanaf Kyoto en dat is weer even een stapje terug, gezien de plaats waar we nu zitten, echter het keizerlijk paleis is alleen van maandag tot vrijdag te zien vandaar deze wat afwijkende route, zoals gezegd met de trein een half uur, een kleine 150 km, gelijkend Amsterdam naar Leeuwarden. Heeft een 3 tal toeristische plaatsen, een botanische tuin waar je met een kabelbaan omhoog kunt nemen en een looproute geheel terug naar de stad. Het Aardbeving museum en de Sake brouwerijen, gezien de tijd hebben wij maar tijd voor 2 dus de laatste valt helaas af.

Om met de eerste te beginnen de kabelbaan omhoog gaat redelijk rap en geeft boven een prachtig zicht op de stad en de enorme haven, even wat foto’s en dan lopen maar, er is wel al veel aan het eind van de bloei en de herfst kleuren komen al wat beperkt tevoorschijn, dit komt omdat de seizoenen gelijk lopen als bij ons in Europa. Na de eerste afdaling door de tuin lopen wij langs een stuwmeer en een 4 tal watervallen en komen na een kleine 2 uur weer uit bij het trein station waar we begonnen zijn, daar nemen we even een kleine lunch en gaan dan met de metro verder aangezien de stad een grote lint bebouwing is.

De stad Kobe spreekt wellicht niet zo tot de verbeelding van de gemiddelde reiziger in Japan, maar deze stad werd wereld nieuws toen op 17 januari 1995, in de vroege ochtend rond 05:46 uur een hevige aardbeving de stad trof, de stad ligt namelijk ingeklemd tussen de heuvels in het noorden en in het zuiden de Japanse binnenzee, toen sloeg de Grote Hanshin aardbeving toe en met een kracht van 6.9 op de schaal van Richter en duurde maar een minuut en waarvan het epicentrum 16 km onder de Straat van Akashi, onder de stad van Kobe ligt. De beving, de naschokken en de daarop volgende branden verwoesten samen zo’n 100duizend gebouwen en doodden ruim 5000 mensen.
Nog nooit werd een stad in een dergelijk tempo herbouwd als Kobe, want in huidige situatie, spreken nu over 17 jaar later is er geen spoor meer te vinden van deze catastrofe, een ongelofelijke veerkracht kenmerkt in juist deze situaties het Japanse volk, grote saamhorigheid en tomeloze inzet heb je dan ook wel nodig. We bezoeken het speciaal voor deze gebeurtenis het Aardbeving en memorial museum en het in de toekomst voorkomen van dergelijke grote schades, natuurlijke kan je geen aardbevingen voorkomen maar je kan wel proberen de gevolgen te beperken aan de hand van opgedane kennis, en daar wordt dit centrum voor gebruikt.
De oplettende lezer en kijker heeft mogelijk een aantal weken geleden het programma van 3opreis gezien van BNN, waarin Floortje Dessing dit opmerkelijke gebouw ook een bezoekt brengt. Aan de hand van beelden die toen door verschillende camera’s zijn gemaakt en de levens echte geluiden wordt je in een grote video zaal met deze beelden gevoed, waarin je ziet dat hele gebouwen instorten, scheef zakken scheuren in de grond en straten, metro en trein lijnen die uit de rails lopen, wegen op palen die omvallen als lucifers houtjes en viaducten die in tweeen breken etc. etc. dit alles met een hevig geluid als of je er midden in staat. Veder op in het gebouw hebben ze een deel van de stad nagebouwd zoals het er na de beving uitzag met o.a. ziekenhuis bedden die uit een raam steken, en volledig platgelegde huisjes. En natuurlijk de daarop volgende branden in de stad. Een video verhaal even verder verteld het verhaal van een 15 jarig meisje die haar oudere zuster verloor tijdens de aardbeving en hoe trots ze nu weer op de stad en de inwoners is, gelukkig krijgen wij wel een engelse vertaling zodat wij het verhaal ook kunnen volgen. De overige zalen laten het onderzoek centrum zien, helaas is dit weer in het Japans dus daar hebben wij weinig aan.

Na dit indrukwekkende geheel gaan we weer terug naar Kyoto waar we morgen een rustdag gaan houden, alhoewel niet helemaal maar we gaan morgen even een dagje relaxen, schijnt juist ook wat minder weer te worden dus even een tandje minder, wel werden wij in de trein gewezen op het feit dat er een Tyfoon in de buur van Japan rond huist en dat wij de berichtgeving daarover op de media moesten volgen, dat gaan we vanavond dan ook maar even doen.

Tot zover weer de belevenissen uit het Japanse land.

Groetjes uit Kyoto, Johan
29 september 2012