Matsumoto, Nagano, Sapporo en Shimoda

Om nog even te beginnen waar we de laatste keer gebleven waren, in Matsumoto, daar hebben we de laatste keer heel veel moeite moeten doen om het reis blog te kunnen uploaden, de internet verbinding in het hotel met een kabeltje werkte dramatisch langzaam, zelfs een postduif was sneller geweest! Dan maar even naar beneden en dan via de WiFi, helaas ook dat werkt zeer traag, dan maar versturen over web mail, ja je moet wat, en ja hoor na wat gefrutsel hebben we eindelijk contact en versturen wij het naar de vaste PC in de lobby, dan blijkt het toetsen bord zodra je de verkeerde knop indrukt op de japanse leestekens te staan, lastig als jullie maar ook wij zelf het willen lezen, maar goed na een worsteling van een kleine anderhalf uur hebben we het toch voor elkaar, jullie zien we hebben er veel voor over om het thuisfront op de hoogte te houden.

Matsumoto bezit binnen de stadsgrenzen het oudste houten kasteel van Japan en dat was ook de voornaamste reden om hier naar toe te reizen, het ontbijt in het hotel is dit keer bij de kamer inbegrepen maar stelt ook niets voor, tenzij je van vis gerechten houd op de vroege morgen, ik niet! We pakken snel de rugzakken in dumpen deze in de lobby en gaan lopend naar het kasteel en kleine 10 minuten lopen en gelukkig deze staat een keer niet in de steigers. Bij het kasteel worden Engels talige gidsen aangeboden, en wij sluiten ons aan bij een groepje die net wil vertrekken. De gids is een wat oudere man en praat heel zacht en zeer langzaam en is helaas moeilijk te volgen, we haken af als we in het gebouw zijn, er staan genoeg info borden om zelf te lezen dat gaat een stuk makkelijker en sneller, we hebben tenslotte nog een trein te halen vandaag!
Het kasteel is als zoveel gebouwen wordt je geacht dat je je schoenen uit trekt bij de deur en deze in een plastic zak meeneemt, het bouw werk is indrukwekkend en nog zo goed in staat, op elke etage is wel wat te zien over de kledij en wapens die ze in die tijd gebruikte, we klimmen laag voor laag omhoog, over verschillende trappen met hoge en lage treden, dat zal best lastig geweest zijn in die tijd met een volledige outfit aan en op je hoofd en met een paar zwaarden in je hand, uiteindelijk komen wij tot in de top van het gebouw en hebben daar in een prachtig uitzicht over een groot deel van de huidige stad en de kasteel tuin.
We nemen weer even wat leuke plaatjes en aan het eind van de rit trekken we de schoenen weer aan en lopen door de tuin weer naar de uitgang en daar staat een Samoerai krijger in volledig ornaat en dat willen we wel even op de foto hebben, uiteindelijk lopen we langs het water om het kasteel heen, want voor het gebouw ligt nog een authentieke knal rode brug, en die mag toch niet ontbreken in de foto galerij!?

De tocht gaat terug naar het hotel, rugzakken halen en dan naar de trein, we gaan op weg richting Nagano, de gastplaats van de Olympische Winterspelen van 1998, er is wat dat betreft weinig meer van te vinden en de beroemde ijsbaan is gesloten omdat het zomer is. De hoofd reden waarom de meeste mensen hier komen is een prachtige Boeddhistische tempel waar sinds jaar en dag veel pelgrims, zeg maar een klein miljoen per jaar, op af komen.
Japan kent het Boeddhisme en Shintoisme als algemeen geloof en dat was en is al jaren zo, alleen na de WOII heeft het en duidelijke opmars gemaakt. Wij nemen de lokale bus naar het deze plek en het is echt een mooi complex, er worden in het hoofdgebouw zelf een soort dienst gehouden, voor in het gebouw staat een hele grote ketel waar een walm wier rook uitkomt en waar mensen even lekker in gaan staan bij de ingang staat een houten Boeddha beeld wat helemaal uit en afgesleten is, alle mensen kunnen hier het beeld aanraken en hopen dan op een goede gestemde goden.
De tempel is binnen helemaal versierd met van alles en nog wat en is echt een plaatje. We genieten buiten nog even van de zon en een ijsje en lopen weer naar het station, waar we de trein pakken richting Tokyo, we hopen nog Mt. Fiji te zien, de hoogste berg of zeg maar vulkaan van Japan, maar het is te bewolkt en er valt zelfs nog wat regen en dus hebben we pech, dan maar hopen op de terug weg, hier vandaan gaan we de lange nacht trein reis maken naar Sapporo.

Als een dief in de nacht verlaten wij weer Tokyo, de trein vertrekt om 7 uur in de avond en zal dan rond 11 uur de volgende morgen in Sapporo zijn, een kleine 16 uur later! De reis gaat goed en we hebben een cabine met bedden boven in, verder zijn er lobby wagons en kun je er ook in eten als je dit van te voren had gereserveerd!?
De bedden liggen goed maar echt comfortabel is het niet, maar je kan je goed redden en ondanks dat ik wel een paar keer wakker ben geweest, ben ik toch redelijk uitgerust als we het station van Sapporo binnen rijden.
De afgelopen nacht zijn we over Noord Honsu gereden het eiland wat vorig jaar maart zo hard getroffen werd door de zeebeving en de daarop volgende Tsunami en waar de nog kerncentrale van Fukushima staat die na de ramp is ontploft!
Dit eiland en Hokkaido zijn middels de langste tunnel onder de zee door, 53 km totaal waarvan een kleine 25 km onder de zeebodem met elkaar verbonden, we hebben maar 1 reis genoot van Japanse komaf in dezelfde coupe maar helaas krijgen wij daar geen contact mee, hij zondert zich snel af, dan gaan wij maar even naar de lobby, niet groot, wel gezellig druk, een groepje dames, categorie Huis Houd Beurs, zitten gezellig met elkaar te kwebbelen en te eten, maar ook hun spreken geen Engels.
Dan maar weer terug naar de coupe waar we maar even naar wat muziek luisteren , een puzzel oplossen en de meegebrachte etenswaar en drank achter over slaan, en dan gauw horizontaal!
Gelukkig mogen we wel de trein verlaten en staan dan in Sapporo, wat precies 40 jaar geleden de gast stad was van de toenmalige Olympische spelen en is de grootste stad van Hokkaido eiland, het is het grootste eiland van Japan, en waar maar 7 procent van de totale bevolking woont en heeft de meeste en grootste natuurparken van het land met de minste bewoners, deze Ainu zoals de oorspronkelijke bewoners heten zijn vroegere krijgers en misdadigers geweest die naar dit eiland gevlucht of verbannen waren, echter in 1860 werd door de toenmalige regering besloten om het eiland te koloniseren en kwamen er langzamerhand wat meer steden en havens op de kaart.
Grappig is dat je dat ook aan de huizen bouw hier goed kan zijn, huizen zijn vrij modern en lijken niet op de traditionele Japanse huizen, die met 2 of meerdere daken gedraaid over elkaar heen.

Het eiland kent een bijzonder zomer en winter. Zomers zijn mooi en lekker warm maar de winter is het bitterkoud en start al over een kleine maand, dan stroomt er zeer koude lucht vanuit Siberie, Rusland ligt hier nl bijna aan de overkant van het water, over het eiland uit en dan hebben ze hier temperaturen van ongeveer min 30 graden in de wintermaanden, wel is het een prachtig wintersport gebied met altijd sneeuwzekere pistes, dat hebben wij nu nog niet, lucht is praktisch strakblauw en gaan genieten van de zon, we gaan met de kabelbaan omhoog om even van het wijde uitzicht van Mt, Moiwa te genieten, het is niet helemaal helder maar je kan een heel eind kijken en je ziet duidelijk de stad aan beide zijde van de rivier liggen, en boven op de berg uit de wind in de zon is het gewoon lekker warm.

Sapporo is een hypermoderne stad wat je eigenlijk niet zou verwachten, maar het centrum, de winkels en de gedeeltelijke hoogbouw doen niet veel onder dan die van de gemiddelde stad in andere delen van Japan. We lopen nog een rondje door het plaatselijke, Odori park wat een groene long vormt in het hartje van de stad, daar staat ook de TV toren en verschillende fonteinen en beelden na dit rondje gaan dan bij lekkere Japans restaurant aan tafel, een wat hectische tent zo lijkt het en gaan lekker zitten, ze hebben gelukkig een menu kaart in het Engels en dat is fijn, wanneer je een keuze gemaakt hebt druk je op de bel op tafel en dan komt er iemand de bestelling opnemen, helemaal top! Het belletje blijft maar rinkelen en het eten is heerlijk!

In de avond lopen we terug via hetzelfde park waar de jeugd heerlijk met elkaar staan te zingen en swingen en waar verschillende skate borders de meest rare capriolen uithaalt, rondom een fontein, Japanners zijn zeer van de klok en jawel net als met vele openbaren dingen gaat de fontein ook uit om klokslag 9 uur! Nog even een blik in het park en kijken nog even naar de TV toren die geheel in een soort kerstboom outfit staat en er prachtig bij staat te pronken, tot dat ook hier de stekker er uit gaat!?

We brengen de volgende dag een bezoek aan Otaru, redelijk grote haven plaats op een half uurtje treinen van Sapporo. Het is een van de oudste nederzettingen en hebben zelfs een gegraven kanaal, lijkt wel Hollands.
Verder heeft het een straat waar de oude stad nog herkenbaar is, de rest is geheel nieuw neer gezet, van hier uit kan je met de Ferry oversteken naar Rusland.
Stad oogt buiten het oude deel erg grauw en wat saai en heeft geen boulevard. We nemen een klein bootje vanaf hier naar een soort schiereiland waar de vuurtoren staat en waar een aquarium is gevestigd, na 25 minuten varen staan we op een pier in de vissers haven en lopen naar de vuurtoren, zowaar komt ook de zon achter de bewolking vandaan en dat is fijn, bij de vuurtoren heb je een prachtige uitkijk over de oceaan.
We lopen richting het aquarium en daar moeten we ons in de massa mensen wringen om wat te kunnen zien! Naast het park ligt nog een klein pretparkje en er staat als op veel plaatsen en reuzenrad, waarom? Blijkbaar houden Japanners van dit soort vermaak!?
Het aquarium is wel een beetje over zijn houdbaarheidsdatum heen, de bakken waar de vissen in zwemmen zijn wel erg aan de kleine kant, wel is de collectie mooi. We nemen ook nog even een soort show alla Dolfinarium Harderwijk mee, maar helaas hebben ze geen Engelse ondertitels maar de kunstjes die de beesten doen zijn wel leuk en knap. De buiten bassins zijn afgebakende delen gewoon in zee, alleen zou het wel wat onderhoud en een verfje kunnen gebruiken hier en daar, het is maar goed dat Lenie ’t Hart dit niet ziet!?.
We gaan terug naar de pier en wachten op de ferry die ons terug brengt naar de stad en nemen daar even een break met koffie en cake.

Terug in Sapporo besluiten we dezelfde tent te nemen om te gaan eten als we de vorige avond hadden, het was zo goed bevallen, en weer hebben we een fantastische maal.

De volgende dag nemen we de bezienswaardigheden van Sapporo nog even door, maar voordat we zover zijn gaan we even de rugzakken dumpen op het station, dan zijn ze vast op de plek waar we straks nodig hebben, ook moeten we weer wat geld uit de muur trekken, maar helaas in Japan is dat soms wat lastig, er zijn banken genoeg alleen niet geschikt voor ons bank kaarten systeem, wel hebben de onzinnige kleine supermarkten,l stoffige oude automaten die ons wel graag van dienst willen zijn, je moet het maar even weten!?
Volgens de plaatselijke VVV zijn de bezienswaardigheden van de stad binnen een beperkt aantal uren te doen en dat komt goed uit want we hebben er ook maar een paar.
Er staan nog enkele oude houten gebouwen, een park met een gerechtsgebouw en natuurlijk de TV toren. Het weer is goed en we gaan eerst naar de toren, eigenlijk is het bij dag licht een afzichtelijk ding, lijkt net op de top van de Eifeltoren en een bizar geel roestig kleurtje, de lift brengt ons op ruim 90 meter hoogte en het uitzicht is niet helemaal helder maar toch kunnen we het goed zien, het blijft toch elke keer weer indrukwekkend te zien hoe enorm groot de steden hier zijn, zover het oog rijkt links en rechts is het stad, de TV toren staat aan het begin van Odori park en we kunnen de contouren heel goed zien het park heeft 4 maal per jaar een andere gezicht, nu kun je de komende herfst kleuren al goed zien en heeft in de winter een ijs en sneeuwfestival met sculpture. Langzaam betrekt het weer en nemen even een koffie pauze terwijl de hemel zich in de straten leeg giet.

Dan wordt het tijd voor de lange reis terug, met dezelfde lijn als waar we mee gekomen zijn, dit keer gaat hij 2 uur eerder dan met vertrek uit Tokyo, we hebben weer de eerste coupe en hebben dit maal een hele lieve vrouw als reisgenote, zij sprak moeizaam Engels maar probeerde het wel en ze vond het zelfs erg leuk om weer eens toeristen te zien in Japan. Ze was verbaasd dat wij zoveel van Japan gezien hadden en maar 2 en een halve week en was daar ook zeer trots op.
Zij gaat naar Sendai, voor de mensen die het nog kunnen herinneren, deze plaats werd ook getroffen door de Tsunami, waarvan beelden op tv waren waarbij het vliegveld volledig is bedolven onder een muur van 3 meter water en troep.
Haar Moeder leefde nog in deze stad en woonde gelukkig op een hoger gelegen deel waardoor zij haar bezittingen nog heeft, een neef van haar is met zijn hele huis en al verdwenen, dat lijkt mij toch een hele rare gedachten!
De avond valt al weer gauw en onze reisgenote gaat slapen, zij moet er ergens uit halverwege de nacht, wij doen nog even lezen en puzzelen en gaan dan ook maar slapen.
Bij het wakker worden de volgende morgen hebben wij van de vrouw beide een aardigheidje gekregen, omdat ze het zo gezellig heeft gevonden, hoe bedoel je gastvrij?
Na weer een kleine 16 uur komt het station Ueno van Tokyo in zicht, wij gaan echter nog even een klein stukje verder, wij reizen tot aan Shimoda op het Itzu schiereiland, deze plaats is een van de vele in het land waar je je de onsen kan beleven, dat zijn vulkanische warme baden die vanuit de grond gevoed worden door warm water uit de grond, dat lijkt ons wel even een plek om 2 dagen even helemaal lekker ui te rusten.
Maar zoals gezegd vanaf Ueno naar Shimoda is het nog en kleine 3 uur treinen met, de metro, de Shinkansen en met de lokale boemeltrein, waarvan de laatste niet bij onze JR treinpas hoort dus dat wordt voor de eerste keer bijlappen.
Om even half 2 rijden we het station binnen en gaan met de shuttle bus naar het hotel, een prachtige plek, hotel op een berg met uitzicht op de oceaan. Heerlijk het warme water lonkt!

Het baden is in Japan een serieuze aangelegenheid en dat probeer ik ook te respecteren, jammer is dat ook in het hotel geen Engelse vertaling is hoe alles werkt of de bedoeling is, mannen en vrouwen apart is regel 1, goed reinigen van je lichaam is 2, maar daar hangt een bepaalde volgorde vanaf.
In de Hotel kamer ligt de Kumota, een soort badjas, klaar en is de bedoeling dat je die aandoet naar het badhuis, niet helemaal mijn maat zo ook niet de sloffen, maar goed het kan!\

Alleen als je een kast je koopt bij Ikea staat er van A tot Z een beschrijving bij, hier staan heel veel potjes, pannen en emmers met net zoveel shampoo en kruidenbuiltjes, dat ik er geen touw aan vast kan knopen en gooi maar wat van alles bij elkaar en het ruikt nog lekker ook, ik sop en boen als of mijn leven er vanaf hangt, en gooi af en toe een emmer water over mij heen, ik zie het de andere namelijk ook doen en ruikt citroentjeslfris als ik in adams kostuum het heerlijk warme water in stap, fantastisch!!!!

Een bad binnen en een bad buiten, met uitzicht op de bergen en de oceaan, ik ben mijn lange treinreis nu alweer vergeten!?
Lekker relaxen! Het is een soort stuif es in, zoveel mannen als hier komen, allemaal heel rustig en bedeesd, alleen knikken en kleine glimlach!?
Na afloop volgt het ritueel weer met soppen en boenen en niet veel later sta ik lavendelfris in de lift met de nieuwe gasten van het hotel opweg terug naar de kamer.

We besluiten de dag in de stad zelf, en gaan opzoek naar een goed restaurant, we weten nu na al die weken wat we ongeveer willen hebben, dit keer weer iets nieuws, een BBQ restaurant? We komen binnen en helaas weer geen menukaart in het Engels maar wel een zeer behulpzame ober die verrassend genoeg goed Engels spreekt, heerlijk! Hij legt alles goed en rustig uit en binnen een kleine half uur liggen de eerste stukken vlees en kip op de BBQ die in de tafel is gebouwd, grote vlammen als ik het vless in beweging breng en vervolgens volgen er nog wat schalen met groeten en een soort nasi en de tafel is compleet. Heerlijk!
Terug naar het hotel waar we weer even de laatste belevenissen weer op het reis blog plaatsen.

Tot zover weer de actuele verhalen dit keer vanuit Shimoda, het was weer en waar genoegen!

Shimoda, 7 oktober 2012.

Johan