Smile and wave

We zijn alweer bijna twee weken terug en het normale leven is als weer van ouds, werk weer hervat, het sociale leven en alle andere daglijkse beslommeringen die alweer rapt doet vergeten dat je ruim een maand door het zuiden van Zuid Amerika hebt gecrossed en bedacht ik mij dat de laatste dagen nog niet aan het reisblog zijn toegevoegd, mijn schrijf wijze is iets anders dan de voorgaande verhalen die mijn reisgenoot heft geschreven, daarvoor nog alle lof zelfs ik heb het nogmaals met plezier terug gelezen en heb daardoor de afgelopen weken weer opnieuw beleeft……

….Het laatste verhaal van mijn reismaatje Ben stopt in Puerto Natales waarin we op souvenir jacht gaan, we lopen over de boulevard van de stad en deze is niet heel imponerend, een pontje brengt een dieplader met 2 trikes naar de overzijde van de baai, het leek ons handiger om deze vervoermiddelen gelijk op de pont te zetten, maar ja niet alles is hier logisch, zoals al vaker is gebleken!? Het uitzicht vanaf de boulevard is wel de moeite waard, hier heb ik trouwens voor het eerst mijn nieuw gekochte jas aan, niet zozeer voor de kou maar voor de harde wind.
We lopen over de boulevard waar halverwege een aantal kunstenaars bezig zijn op grote broken hout en steen om daar de mooiste kunstwerken van te maken, aan de overzijde van de straat is een oude bedrijfshal waar nog meer kunstwerken tentoongesteld staan en hangen. Even verder op nemen we even rustig de tijd voor een lekker bakkie en een heerlijke zoete versnapering, dat hebben we wel verdiend na al die lange dagen rijden.

Puerto Natales is verder een klein stadje met redelijk wat winkels, restaurants, hostels en hotels en diverse souvenir shops, waar we dan ook wat kunnen kopen wat leuk is om mee te nemen incl de super lelijke sleutelhangers waar Ben al naar een tijdje opzoek is, het straten plan is simpel, rechte blokken van straten en pleinen en wel grappig zijn de straatnaam bordjes, deze bordjes worden gesierd door de afbeelding van de Mylodon, waar we eerder een bezoek aan de grotten brachten. Het centrum bestaat uit een grote “Plaza de Armas”, deze plaza’s zijn werkelijk in alle Chileense steden te vinden, een grote witte kerk siert het plein waar op het midden een fontein te vinden is, echter door de harde wind waait het water alle kanten op, aan de andere zijde staat een kleine stoom locomotief, iets wat weer een herinnering gaf van een aantal weken eerder!?
Ook zijn er net als in vele andere steden veel kunstwerken van graffiti te vinden, heel bijzonder is de muur om het voetbal stadion die geheel beschilderd is met de geschiedenis van de regio. Na diverse winkels te hebben bezocht en de dag alweer aardig vordert gaan we terug naar onze Hostel om te relaxen. Het dinee doen we dit maal bij een Pizza restaurant waar twee lange tafels staan waar we zij een zij gedropt worden om daar onze pizza en bier achter over te slaan, op de kop van de tafel naast ons zit een wat ouder echtpaar de laatste huwelijksperikelen uit te wisselen en ja wel, jammer voor hun maar wij spreken ook Nederlands! De avond sluiten we af in het Hostel waar we de laatste Austral biertjes ons goed laten smaken.

De volgend morgen gaan we eerst naar het ontbijt, de afgelopen nacht heeft het hard en best veel geregend, jammer dat de auto nog niet schoon genoeg is!? Dat wordt het tijd om weer de spullen in te laten en het laatste stuk naar ons eindpunt te rijden. De rit voert in tegenstelling tot eerdere wegen over een prachtig aangelegde betonweg, het bord bij het verlaten van Punta Natales meld dat we nog een kleine 300 km te gaan hebben. De weg is een verademing om over te rijden en we genieten dan ook van de uitzichten die we nu in rap tempo zien veranderen, van nog enige begroeiing in een heuvelachtig landschap wordt het steeds kaler en vlakker en ook hier staat er nog een stormachtige wind.
Onderweg komen we nog een 3-tal cowboys tegen die een grote koppel schapen met honden voor hun uit sturen, het is gortdroog en het stuift dan ook behoorlijk, wel hebben we vanaf de weg er een mooi zicht op en kunnen dan ook nog wat plaatjes schieten. Ook hier zien we voor het eerst een ander model bushalte, een klein hokje met een blauw rondgevormd dak een totaal andere die we de afgelopen duizenden km’s in heel Chili gezien hebben.

Het is aan het begin van de middag als we de T-splitsing tegen komen waar we linksaf richting Vuurland kunnen rijden of rechtdoor naar uiteindelijk onze eindbestemming, Punta Arenas, de meest zuidelijke stad van Chili, de weg loopt hier na de stad nog een paar kilometer door en dan stopt toch echt de weg en houd de Wereld op, althans waar wij kunnen rijden. We zoeken eerst een Hostel, en komen uit bij een Hostel wat deels eigendom blijkt te zijn van een Hollander, nadat we de sleutel van de kamer in ontvangst genomen hebben gaan we richting het centrum en parkeren daar de auto en gaan we even opzoek voor een lunch.
Het stadje is toch nog behoorlijk groot, groter als dat ik had verwacht, we lopen een rondje en komen tot de ontdekking dat een groot deel van de winkels een siesta aan het houden is!?
Mijn reismaatje Ben weet dat de Austral bierbrouwerij ook hiet gevestigd is en besluiten om het op te zoeken, eenmaal daar aangekomen is er helaas geen mogelijkheid voor een bezoek binnen, ze zijn nog niet geheel ingesteld op de toeristen, dan maar een fotootje van de buiten kant en kijken nog even in het reisboek wat er in deze stad of regio nog interressant is om te bekijken, daar staat dat er een grote kolonie Pinguins, en om nog even in de” Iceage mood” te blijven, “smile and wave” op nog geen 50 km afstand leeft op de rotsen aan de andere zijde van de stad, dus we gaan nog even een keer offroad, hobbel de bobbel over een gravell pad en na ruim 40 km komen we bij een hek waar een groot slot op zit, *WTF*(onduidlijk is waarom het hek gesloten is). Er staat geen verdere info op, het waait nog steeds stormwind 9 misschien ook wel niet zo gek dat de pinguins niet aanwezig zijn, hier bij het hek waai je al uit je ondergoed en wordt je door zand en stof gezandstraald, het zal dan op het strand niet veel beter zijn! Dus zullen we het helaas moeten doen met een foto van de guitige beestjes.

We rijden terug naar de stad en blijkt er een groot Belastingvrij Winkelparadijs te zitten, er schijnen regelmatig veel cruiseboten hier te stoppen om vervolgens deze passagiers naar deze winkels te brengen. Ook wij gaan gaan even kijken, zijn toch hier en kunnen we even lekker binnen zitten en lopen zonder de wind om je oren. Werkelijk alles is te koop en het is ook best druk, de parkeer plaatsen zijn behoorlijk vol er is zelfs een schaatsbaan binnen, als we er een klein half uur zijn is alles plotsklaps donker, de stop is blijkbaar door gefikt! Werkelijk alles is donker incl alle eetgelegenheden, dit duurt een kleine 3 kwartier voor het weer gefikst is, het zou een geode reclame geweest van “evn Apeldoorn bellen”.

Aan het begin van de avond moeten we toch nog even aan het werk, onze auto leeg halen en aan het poetsen, de wind is nog steeds hard en koud, ik concentreer mij op de buitenzijde van de auto en Ben ontfermd zich over de binnenkant, hij is toch echt heel erg stoffig en behoorlijk vies geworden na al die km’ s over de Chileense en Argentijnse wegen. Na anderhalf uur heb ik blauwe gevoelloze koude handen maar blinkt hij weer als nooit te voren en ruikt hij weer citroentjes fris!
Eerst zelf even opwarmen onder een warme douche en dan nog alle zooi in de rugzakken proppen zodat we helemaal klaar zijn voor vertrek.

De volgende morgen gaan we na het ontbijt nog ff naar het centrum, de wind is grotendeels gaan liggen en dat is heel erg plezierig we parkeren de auto en lopen even een rondje, dan komen we de obelisk tegen waar ik een paar weken mijn verhaal begon, het middelpunt van Chili wanneer je Antartica mee telt binnen de landsgrenzen van Chili, uiteraard moet deze ook nog even op de foto vastgelegd worden als bewijs dat we er echt zijn geweest.

Nu wordt het tijd om dan toch de auto in te gaan leveren, nu blijkt de auto verhuurder geen lokatie zelf heeft maar een adres bij een Hostel waar we de auto kunnen inleveren, als we de auto de poort inrijden en we de laatste keer de sleutels uit het slot halen staat de kilometer teller op 6157 meer als dat we in Santiago een paar weken eerder begonnen waren, de eigenaar van het Hostel checkt de auto en heeft contact met de verhuurder, hij was verbaast over het feit dat we maar 1 lekke band hebben gehad, de losse bodemplaat hebben we maar niet verteld, en dacht dat wij de enorne deuk in de moterkap hadden veroorzaakt!? Gelukkig konden wij vertellen dat dat niet onze schuld was maar van de huurders voor ons, vervolgens vertelde hij dat deze wagen al twee keer eerder al in de kreukels had gezeten omdat de vorige bestuurders er iets anders mee om gegaan waren dan wij blijkbaar!?
Als alle plichtplegeingen zijn gedaan belt hij een taxi die ons vervolgens naar de kleine lokale luchthaven brengt, vergelijkbaar met Rotterdam Airport en daar brengt de lokale prijsvechter Sky Airlines ons in 3,5 uur weer naar de hoofdstad Santiago.

De bedoeling is om nog 1 nacht in een airport hotel te slapen en dan de volgende dag met de blauwe trots weer naar huis, aangekomen op de luchthaven worden we met Transvip naar het hotel gebracht en waar we gelukkig ook nog wat kunnen eten, de meeste airport hotels liggen op een industrie terrein, zo ook deze en daar vind je geen restaurants.

De volgende morgen vol goede moed naar de luchthaven, vlucht was wel redelijk vol maar niet onmogelijk om het toch te proberen, tenslotte waren wij de enige twee, en dat is de sport van IPB vliegen of je vlak voor het sluiten van de vlucht mee kan, onze bagage was al gelabeld en stonden klaar om de instapkaarten in ontvangst te nemen, bleek er op moment supreme een sportploeg van 22 personen op kwam dagen die eigenlijk de vlucht van een dag eerder hadden moeten hebben, foutje van het reisburo.
Daar ging onze plaatsen! Na wat overleg met een zeer behulpzame medewerker aan de balie om te kijken wat eventuele alternatieven zouden zijn, we kunnen wachten op de vlucht die over twee dagen vertrekt maar ook die zit redelijk vol!

We gaan terug naar de stad met bus en metro, gelukkig zijn we al een beetje bekend en zoeken eerst even een Hostel voor de komende twee nachten, dat lukt vrij snel en niet veel later zitten we ergens op een terras te genieten van de zon, het tenslotte nog steeds mooi weer, van een frappucino.
Inmiddels is er wat contact met collega’s in Nederland die de actuele stand van de vluchten kan chekken, het ziet er inderdaad niet echt goed uit, als alternatief zouden we via Sao Paulo kunnen vliegen.
We nemen de opties door en gaan eerst even in de stad een hapje eten bij een Italiaans restaurant waar we een maand eerder ook gegeten hebben en diverse biertjes hebben genuttigd.

De volgende morgen besluiten we dat we toch voor de alternatieve route gaan en dat betekend dat we met een lokale maatschappij, GOL in dit geval de volgende dag naar Sao Paulo kunnen vliegen, we regelen de tickets voor zowel deze vlucht als de vlucht van KLM vanaf Sao Paulo. Wanneer alles in kannen en kruiken is besluiten we om de rest van de dag nog even lekker te gaan relaxen in een van de 2 zwembaden die boven op de berg in het park liggen, we lopen naar deze berg en laten ons aan met de taxi naar het zwembad brengen en gelukkig zijn ze in tegenstelling van de vorige maand nu wel open.
Het is een mooi openlucht bad met een prachtig uitzicht op zowel de stad als op het Andes gebergte. Het is iets minder warm als een maand eerder, maar toch heerlijk op de lig weide.
Als het bad om 6 uur sluit lopen we op ons gemak terug naar de stad, berg af gaat het toch relaxter en zoeken we meteen een gelegenheid om te eten, dit is nu toch echt voorlopig de laatste avond in Santiago.

De volgende dag brengt een taxi ons in de vroege morgen weer naar de luchthaven, het lijkt wel of ik naar mijn werk rij, ik begin deze luchthaven al aardig te kennen! Als het vliegtuig uiteindelijk de wilen van de grond heeft en we de zon op kunnen zien komen over de Andes geeft dat toch weer even een bijzonder gevoel wat een fantastisch gezicht! Na 3,5 uur en een beetje half dommelend gevlogen te hebben zetten we voet op Braziliaanse bodem, helaas gaat deze niet mee tellen in bezochte landen want dan zullen we eerst twee overnachten moeten maken.
Hier moeten we wel geruime tijd wachten omdat de vlucht van KLM pas in de avond gaat, gelukkig kunnen we wel bij de balie de bagage vast laten labelen en krijgen we vast een tijdelijke instapkaart, hoeven we niet de komende uren met die zooi rond te sjouwen.
We vullen de tijd met eten en drinken en winkeltjes kijken en voor je het weet vliegen de uren voorbij.
Als we dan toch eindelijk mogen melden om in te stappen, krijgen we twee business class stoelen toegewezen, de allernieuwste versie in de Triple 7, waarvan de stoelen een volledig bed worden, kijk en ook dat is dan weer de sport van IPB’en!
We laten ons heerlijk alles aan slepen en als we het drie gangen keuze menu achter de kiezen hebben en de oogleden zwaarder en zwaarder worden liggen we lekker lang uit en voor je het weet wordt je wakker boven de frans/spaanse grens, Doornroosje naast mij ligt nog volledig in coma en besluit hem toch maar even wakker te maken als de stewardess de tafel komt dekken voor het ontbijt.

Drie kwartier eerder dan gepland landen we dan vier en een halve week later op een koud en nat Schiphol, het heeft net geregend en/of gesneeuwd, brr.. dat wordt weer even wennen!
Met dit verhaal komt onze Dakar rally echt aan het eind, wij zijn weer een prachtige ervaring rijker en hopelijk hebben jullie via fb en deze verhalen mee kunnen genieten.

Groetjes uit Purmerend.

Johan