Uganda, de “Parel van Afrika
Blijf op de hoogte en volg Johan
19 November 2014 | Oeganda, Hoima
Uganda, de “Parel van Afrika
Op 1 November 2010 maakte ik voor het eerst kennis met het Afrikaanse continent, toen bezocht ik de oostelijke landen, in 2008/2009 was ik voor de 2de maal en deed bezocht alle landen in het zuidelijke deel en nu dus 2014 opnieuw in Afrika, dit maal in Uganda, een land in het midden van het continent. Afrika is een bijzonder continent, je houd ervan of je haat het er zit niks tussen in, alles is zo totaal anders dan in Europa of ergens anders op deze wereld bol, alleen de natuur is heel speciaal en de entourage is sterk wisselend, de overnachting zijn vaak basic maar ook hier zijn er inmiddels wat meer en beter op de huidige toerist ingestelde hotels en guesthouses of tentet Camps. Hoe wel bij aankomst in het land er wel internet is en zelfs al 4G hebben we in het land toch wel wat problemen om het verhaal te verzenden op het net, en zijn we vrij veel in gebieden waar geen internet en ook geen stroom is, vandaar dat we het verhaal wel bij gehouden hebben en hierbij het verslag van de afgelopen 2,5 halve week Uganda of Oeganda in de volksmond.
Het is alweer een week dat we in Uganda zijn dus wordt het even tijd voor een kleine update. Zoals gezegd een week geleden in Entebbe geland na een zeer rustige vlucht van 7 uur en 45 minuten, daar wij lekker vooraan in de machine zitten zijn we snel het vliegtuig uit, eenmaal in het gebouw worden we wel getest op lichaamstemperatuur om mogelijke Ebola te kunnen onderscheppen, hoewel hier geen enkel spoor van Ebola te vinden is het een frappant detail dat Ebola in een grijs verleden hier voor het eerst is opgedoken in een klein dorp aan de Ebola rivier, welke in dit land gelegen is, even voor de afstand waar Ebola nu heest dat is een kleine 5000 km verderop gelegen in het westen, vergelijkbaar, de Benelux ligt zowat dichterbij! Deze handeling wordtgedaan door een aantal uitziende verpleegsters met mondkapjes voor en plastic handschoenen en is zo gedaan, check en stempel en op naar het volgende loket, en dan naar de volgende rij voor de visa die je nodig hebt, voor een 50 US dollars zijn we van harte welkom, en krijgen we ook hier een stempel, in de aankomsthal draait de bagage al op de band en kunnen we opzoek naar onze chauffeur die ons naar het guesthouse brengt. Meteen buiten de deur staan er zo’n 70 man met 2x zoveel bordjes waar we, na even zoeken onze namen gelukkig tussen zien staan, “Ben+Ji” of zo hadden ze ervan gemaakt, het kostte even wat moeite en na het betalen van parkeer geld, en rijden we nog geen kwartier later in het donker naar ons eerste overnachtingplaats aan de oever van Lake Victoria, het grootste zoetwatermeer van de Afrika. Een vlotte check in en we kunnen gebruik maken van de bungalow, deze zijn voorzien van 2 ruime bedden en een separate douch en toilet. Dat wordt nog even genieten van het maanlicht op het water van het meer met een lekker koud lokaal gebrouwen biertje, de klok hebben we inmiddels al 2 uur vooruit gezet, en gaan we daarna lekker op een oor.
De volgende morgen is het heerlijk wakker worden en hebben we zelfs een douche met warm water, deze wordt middels een elektrisch systeem verwarmd wat direct boven je hoofd verwarmd dus hopen dat het geen kortsluiting maakt!? Het acclimatiseren lukt ons goed aangezien het in Nederland de warmste 1ste November ooit was en het dus bijna voorjaarsachtig aanvoelde, het verschil met de temperatuur hier is dan nog maar zo’n 7 graden in de plus. Het ontbijt is uitstekend en van alles voorzien en is op de veranda van het guesthouse met een schitterend uitzicht op het meer. Omdat we voor vandaag nog een programma hebben, hebben we de tijd aan ons zelf en besluiten op aanraden van een andere gast naar de Botanische tuin te gaan, we nemen een taxi en gaan er naar toe en in de tuin krijgen we een rondleiding van een lokale gids die veel van alle planten en bomen weet, diverse kruiden, bomen met verschillend geneeskrachtige kruiden, plantjes waar je high van wordt en wat goed is voor de stoelgang, hij laat ons alles zien en hebben een kleine stop aan het meer waar we even wat te drinken nemen. Aan het eind geven we hem een kleine fooi en lopen een stukje de stad in waar we op geringe afstand een KFC passeren in een redelijk modern winkel centrum, waar onze rugzakken nog wel even op mogelijk wapentuig gecheckt wordt. Een lokale taxi brengt ons weer terug in het guesthouse waar we het diner geserveerd krijgen, een simpele maar lekkere menu kaart die met de hand geschreven is. Na het diner is het nog heerlijk toeven op de veranda met een heerlijk lokaal gebrouwen biertje.
Dag 2 in Entebbe kan ik kort over zijn we nemen lekker een relax dag en halverwege de dag gaan we wel even in de stad opzoek naar een bank die onze pinpas wil accepteren, die hebben we snel en na wat boodschappen bij de Jumbo gaan we terug, waar we op een kruising het bordje fotograferen waar later een bijgebouw op staat van het huis van de President, alla het ”Witte huis”, en hij is ook echt wit, deze is namelijk hier gevestigd en daar mag je geen foto’s van maken, worden we aangesproken door een w.s. lokaal iemand die dit niet leuk vind en ons daarom aan de politie wil overdragen, na een goed gesprek is hij er van overtuigd dat wij geen criminelen zijn en mogen we weer gaan. De rest van de dag luieren we lekker rondom het guesthouse.
Kampala – Ziwa (neushoorns)
De derde dag begint vroeg, na het ontbijt maken we kennis met onze gids/chauffeur, Mozes (kriebel) {achternamen zijn lastig hier} en verteld ons het programma van de rest van de dag. We rijden richting Kampala de hoofdstad van het land dat ongeveer 30 km boven Entebbe ligt, de wegen zijn hier nog voorzien van asfalt, en de wegen naar de stad zijn vol en druk met zowel motorvoertuigen als brommers en motoren, alles rijd kris kras door elkaar heen en het past dan ook allemaal maar net aan! Met recht millimeter werk tussen alle voertuigen en overig verkeer. Opvallend zijn de grote hoeveelheden pompstations, elke km tel je er zo’n 5 a 6. De spits is net zoals op Europese wegen druk maar hier zijn er ook nog veel voetgangers die gebruik maken van de weg en talloze verkopers die tussen de rijen auto’s hun waar van wc papier, snoepgoed, water, autostuur hoezen etc. etc. staan te verkopen. Dagelijks schijnen er op deze weg minimaal 1 dode in het verkeer te vallen, als ik dat gekrioel zie dan valt mij dat nog niet eens tegen, 1 dode per dag in het verkeer en men is banger voor Ebola!?
Eenmaal door de stad waar het fijn stof en de roet walmen niet van de lucht is komen we op rustigere wegen te rijden en maken we een flink aantal km naar de Ziwa, waar we een neushoorn park bezoeken, let wel de witte neushoorn, deze zijn niet albino wit maar de lippen van de neushoorn zijn dat wel. Uganda investeert alle vele jaren in het herstel en bescherming van de natuur, de neushoorns die hier leven zijn niet uit het land zelf, deze zijn in het verleden al allemaal uitgeroeid, maar de huidige regering is van mening dat met herstel en bescherming van de natuur er meer toeristen naar het land zullen komen, daarom hebben ze een goed vermeerdering programma opgezet waarbij de neushoorn de vrijheid heeft in een groot park en de laatste 5 jaar zijn er ook weer diverse jongen geboren, de bezoekers aan het park doneren met de entree een (betere) toekomst met een verdere herstel, op latere leeftijd blijven ze in een beschermde omgeving en hopen zo op nog meer uitbreiding. Een lokale gids van het park verteld het een en ander van de dieren en we gaan opzoek naar de neushoorns die niet ver weg van het centrale gebouw zitten. Na een klein half uurtje komen we 3 dieren tegen, die lekker ergens onder de stuiken liggen te ruften, allemaal hebben ze een naam en een van deze heet Obama. Het is imposant om die grote beesten van een geringe afstand (6-10 meter) te zien, en we kunnen dan ook de mooiste foto’s schieten, heel even laat Obama even zijn hoofd goed zien en komt zowaar even in de benen.
In hetzelfde park gebruiken we de lunch en gaan net na de middag op weg naar Murchison Falls, het grootste park van Uganda, afmeting 3984 vierkante km! Dit park ontstond in begin van de 19de eeuw toen er een besmettelijke ziekte uitbrak, de slaapziekte, deze wordt door steekvliegen verspreid en veroorzaakte een schade aan het zenuwstelsel van mensen, op aandringen van de toenmalige regering werd het hele gebied ontruimd en ontstond er voor wild een heel nieuw leefgebied, nadien werd besloten om het zo te laten en de natuur zijn gang te laten gaan en vandaar dit imposante park.
De weg tot het park is goed maar dan de volgende 80 km gaat over een soort gravel en is net een auto breed, en zit vol gaten en hobbels en de meeste plaatsen zijn over hele lengtes uitgesleten door regen water, de weg ligt een beetje schuin, als je een bolhoed in doorsnee ziet dan is dat het model van de weg, de gemiddelde snelheid is dan ook niet meer dan ongeveer 35 km per uur, het weer is fantastisch en onze gids brengt ons helemaal naar de top van het park waar dus ook de watervallen liggen, het is namelijk nu zeer goed weer en het kan soms nog weleens snel omslaan, het is nl regenseizoen, een adembenemende mooie plek met een overdonderend natuur geweld, hier stroomt het water vanuit onder andere Lake Victoria naar Albert Lake en dan uiteindelijk in de Nijl, vanaf de kant is het een spectaculair gezicht en een grote hoeveelheid water valt in een soort kloof, deze is ontstaan in de jaren 60 van de vorige eeuw toen er grote hoeveelheden regen het gebied onder water zetten en er spontaan naast de “oude” en eerste waterval deze nieuwe ontstond, voor degene die mogelijk de Victoria watervallen kent in Zuid Afrika het lijkt hier een beetje op, maar dan wat kleiner, het geweld waarmee het water naar beneden stort geeft zo’n wind verplaatsing en een lichte motregen dat je binnen 1 minuut op bepaalde plaatsen letterlijk en figuurlijk doorweekt bent!
Vanaf hier gaan we naar onze camping niet heel ver meer en op het moment dat we weg willen rijden staan er 3 dames met voertuig pech, laten dit nu toevallig Nederlanders zijn, een van hen is als verpleegster werkzaam in dit land en de andere 2 zijn bij haar op bezoek en vragen ons een lift, wij zijn op dat moment nog de enige aanwezige dus hebben ze ook niet veel keus en hebben ook geen mobiel bereik, dat is oké en onderweg vertellen we het een en ander over de belevenissen tot nog toe. Op een camping niet ver van de onze zetten we ze af en wensen ze veel succes.
Aangekomen op de camping is het al donker en gaan we snel naar de receptie voor de nodige plichtplegingen, en gaan dan gauw naar de kampeerplaats om onze tent op te zetten, het is inmiddels wel al aardig donker, maar als volleerd kampeerders is een kleine simpele koepeltent zo opgezet, dit wordt de overnachting voor de komende 2 nachten, niet veel later kunnen we aanschuiven voor het diner, wanneer we aan het hoofdgerecht zitten barst er een hevige onweersbui los en hopen dat onze tent er nog staat? Het blijft lichten zover we over het water kunnen kijken en dat blijft een spectaculair gezicht, en het knorrend geluid van de vele Nijlpaarden die voor ons in het water liggen zijn goed te horen, wanneer de regen lijkt op te houden besluiten we naar de tent te gaan om te gaan slapen aangezien we de volgende morgen heel vroeg op moeten. De tent staat er gelukkig nog, al hebben we wel wat lekkage gehad! Een rits was niet geheel dicht en dat betekend wat water binnen, helaas! Niet zeuren en snel de tandjes poetsen en dan snel slapen. Rond de klok van half een volgt er nog een hevige bui en het onweer is niet veel minder als de uren ervoor, maar goed ook deze trekt weg en voor je het weet gaat de wekker weer.
In het donker de spullen bij elkaar en naar de douche, deze is (heerlijk) fris, op naar het restaurant voor het ontbijt, ook dit is weer perfect geregeld. We stappen met het ochtend gloren in de auto van de gids en brengt ons bij de ferry die ons naar de overkant van het water brengt. Alhoewel, het is net een soort drijvend dok die door 2 generators met een hydromoter worden aangedreven, maar wij en de voertuigen halen de overkant en dat was wel essentieel. Daar zijn we dan net even over de klok van 7 en vanaf hier hebben we weer een lokale gids die ook is uitgerust met een jachtgeweer, niet om de beesten te doden maar in geval van gevaar of mogelijk aanval van wild deze te kunnen afschrikken. Het is heel bijzonder om de scheiding van de natuur in dit deel van het park te zien, kwamen wij uit een redelijk dicht begroeid deel, dit deel is geheel open landschap op een aantal bomen en struiken na, waardoor het wild goed te zien moet zijn en dat is ook het geval, niet veel later zien we de eerste Olifanten, Giraffe, Impala’s, Evertzwijnen (Pumba uit de Lion King film) etc. etc. Een lange maar imposante rit brengt ons ons bij de oevers van Lake Albert en kunnen we de bergen met de grens van Congo zien, en liggen er weer een groepje Nijlpaarden voor ons in het water, hier mogen we even de benen strekken en genieten van het overheerlijke weer, blijkbaar is het gunstig geweest dat het heeft geregend, daardoor is het zelfs wat later op de ochtend nog redelijk koel waardoor de dieren zich wat langer laten zien. Op de weg terug spotten we zelfs nog 2, wat verlegen leeuwen, van ongeveer 2 jaar oud, de populatie van Giraffe is werkelijk enorm, eigenlijk zie je ze wel overal rond lopen en dat blijft een zeer elegant gezicht en ze zijn ook helemaal niet bang, de meeste dieren zien ons blijkbaar niet als bedreiging en blijven waar ze zijn, daardoor wordt het ook makkelijker om de weer de mooiste plaatjes te schieten. Aan het eind van de ochtend als de meeste dieren schuilen voor de ergste warmte van de dag, rijden we terug naar de ferry waar we even moeten wachten, daar blijken naast de vele Bavianen ook nog 2 olifanten te staan lekker in de schaduw onder een boom.
Terug op de camping gaan we aan de lunch en genieten we van de zon en het uitzicht, de rest van de middag zitten we op een boot die ons langs de oevers van de witte Nijl vaart. Een dubbeldeks boot geeft ons het perfecte zicht, en zien we wederom Olifanten en Nijlpaarden, vele variaties van vogels en zelfs Nijlkrokodillen, deze zijn echter niet erg groot en schat zo’n anderhalve meter. Het is erg gezellig op de boot en we nemen er een lekker biertje bij, Nile Special. Samen met de andere gasten wordt de boot tot 2x toe extra voorzien van het heerlijke bier, waarmee duidelijk is dat de gezelligheid met de overige gasten heel hoog was. De vaart eindigt waar we gister bij de waterval gelopen hebben en vanaf hier maken we weer rechtsom keert, en varen we in ongeveer een uurtje weer terug naar de opstap plek.
Die nacht hebben we het gelukkig droog gehouden en de volgende morgen gingen we op dezelfde manier het park in om diertjes te kijken. We hadden alleen wel 1 hindernisje. Een lekke band. Dus gelijk na de boot de auto maar uitgesprongen en samen met onze chauffeur als een echt Dakar team met een echte “African style” autokrik de bandjes te hebben vervangen in 10 minuutjes, konden we verder. Hij was alleen een beetje van slag, want het is hier schijnbaar niet echt gebruikelijk dat de klant (in dit geval wij dus) gaan helpen, maar dat zij toekijken hoe hij staat te zweten, ze zijn zo bescheiden dat is heel bijzonder! Omdat het deze dag weer warmer was dan de dag ervoor zijn we dit keer minder dieren, eenmaal terug op de camping gebruiken wij de lunch en doet onze gids de tent opruimen.
Die middag zijn we doorgereden naar Hoima, waar we alleen een overnachting hebben, we rijden door het landschap en overal langs de weg zie je wel bebouwing zoals hutjes en marktstalletjes staan en overal wordt je vrolijk, door vooral kinderen toegezwaaid, we voelden ons af en toe net Willem en Max op werkbezoek!? Inclusief de lamme arm van het wuiven. Bij aankomst in Hoima slapen we in een super luxe kamer in een prachtig Hotel met een grote tuin inclusief zwembad, we misten alleen de kussens op de ligbedden. Even relaxen na een dag over wegen die net zoveel hobbels als kuilen telt. Het diner is weer van ongekende kwaliteit en laten het ons goed smaken.
Hoima, 6 November 2014
Op 1 November 2010 maakte ik voor het eerst kennis met het Afrikaanse continent, toen bezocht ik de oostelijke landen, in 2008/2009 was ik voor de 2de maal en deed bezocht alle landen in het zuidelijke deel en nu dus 2014 opnieuw in Afrika, dit maal in Uganda, een land in het midden van het continent. Afrika is een bijzonder continent, je houd ervan of je haat het er zit niks tussen in, alles is zo totaal anders dan in Europa of ergens anders op deze wereld bol, alleen de natuur is heel speciaal en de entourage is sterk wisselend, de overnachting zijn vaak basic maar ook hier zijn er inmiddels wat meer en beter op de huidige toerist ingestelde hotels en guesthouses of tentet Camps. Hoe wel bij aankomst in het land er wel internet is en zelfs al 4G hebben we in het land toch wel wat problemen om het verhaal te verzenden op het net, en zijn we vrij veel in gebieden waar geen internet en ook geen stroom is, vandaar dat we het verhaal wel bij gehouden hebben en hierbij het verslag van de afgelopen 2,5 halve week Uganda of Oeganda in de volksmond.
Het is alweer een week dat we in Uganda zijn dus wordt het even tijd voor een kleine update. Zoals gezegd een week geleden in Entebbe geland na een zeer rustige vlucht van 7 uur en 45 minuten, daar wij lekker vooraan in de machine zitten zijn we snel het vliegtuig uit, eenmaal in het gebouw worden we wel getest op lichaamstemperatuur om mogelijke Ebola te kunnen onderscheppen, hoewel hier geen enkel spoor van Ebola te vinden is het een frappant detail dat Ebola in een grijs verleden hier voor het eerst is opgedoken in een klein dorp aan de Ebola rivier, welke in dit land gelegen is, even voor de afstand waar Ebola nu heest dat is een kleine 5000 km verderop gelegen in het westen, vergelijkbaar, de Benelux ligt zowat dichterbij! Deze handeling wordtgedaan door een aantal uitziende verpleegsters met mondkapjes voor en plastic handschoenen en is zo gedaan, check en stempel en op naar het volgende loket, en dan naar de volgende rij voor de visa die je nodig hebt, voor een 50 US dollars zijn we van harte welkom, en krijgen we ook hier een stempel, in de aankomsthal draait de bagage al op de band en kunnen we opzoek naar onze chauffeur die ons naar het guesthouse brengt. Meteen buiten de deur staan er zo’n 70 man met 2x zoveel bordjes waar we, na even zoeken onze namen gelukkig tussen zien staan, “Ben+Ji” of zo hadden ze ervan gemaakt, het kostte even wat moeite en na het betalen van parkeer geld, en rijden we nog geen kwartier later in het donker naar ons eerste overnachtingplaats aan de oever van Lake Victoria, het grootste zoetwatermeer van de Afrika. Een vlotte check in en we kunnen gebruik maken van de bungalow, deze zijn voorzien van 2 ruime bedden en een separate douch en toilet. Dat wordt nog even genieten van het maanlicht op het water van het meer met een lekker koud lokaal gebrouwen biertje, de klok hebben we inmiddels al 2 uur vooruit gezet, en gaan we daarna lekker op een oor.
De volgende morgen is het heerlijk wakker worden en hebben we zelfs een douche met warm water, deze wordt middels een elektrisch systeem verwarmd wat direct boven je hoofd verwarmd dus hopen dat het geen kortsluiting maakt!? Het acclimatiseren lukt ons goed aangezien het in Nederland de warmste 1ste November ooit was en het dus bijna voorjaarsachtig aanvoelde, het verschil met de temperatuur hier is dan nog maar zo’n 7 graden in de plus. Het ontbijt is uitstekend en van alles voorzien en is op de veranda van het guesthouse met een schitterend uitzicht op het meer. Omdat we voor vandaag nog een programma hebben, hebben we de tijd aan ons zelf en besluiten op aanraden van een andere gast naar de Botanische tuin te gaan, we nemen een taxi en gaan er naar toe en in de tuin krijgen we een rondleiding van een lokale gids die veel van alle planten en bomen weet, diverse kruiden, bomen met verschillend geneeskrachtige kruiden, plantjes waar je high van wordt en wat goed is voor de stoelgang, hij laat ons alles zien en hebben een kleine stop aan het meer waar we even wat te drinken nemen. Aan het eind geven we hem een kleine fooi en lopen een stukje de stad in waar we op geringe afstand een KFC passeren in een redelijk modern winkel centrum, waar onze rugzakken nog wel even op mogelijk wapentuig gecheckt wordt. Een lokale taxi brengt ons weer terug in het guesthouse waar we het diner geserveerd krijgen, een simpele maar lekkere menu kaart die met de hand geschreven is. Na het diner is het nog heerlijk toeven op de veranda met een heerlijk lokaal gebrouwen biertje.
Dag 2 in Entebbe kan ik kort over zijn we nemen lekker een relax dag en halverwege de dag gaan we wel even in de stad opzoek naar een bank die onze pinpas wil accepteren, die hebben we snel en na wat boodschappen bij de Jumbo gaan we terug, waar we op een kruising het bordje fotograferen waar later een bijgebouw op staat van het huis van de President, alla het ”Witte huis”, en hij is ook echt wit, deze is namelijk hier gevestigd en daar mag je geen foto’s van maken, worden we aangesproken door een w.s. lokaal iemand die dit niet leuk vind en ons daarom aan de politie wil overdragen, na een goed gesprek is hij er van overtuigd dat wij geen criminelen zijn en mogen we weer gaan. De rest van de dag luieren we lekker rondom het guesthouse.
Kampala – Ziwa (neushoorns)
De derde dag begint vroeg, na het ontbijt maken we kennis met onze gids/chauffeur, Mozes (kriebel) {achternamen zijn lastig hier} en verteld ons het programma van de rest van de dag. We rijden richting Kampala de hoofdstad van het land dat ongeveer 30 km boven Entebbe ligt, de wegen zijn hier nog voorzien van asfalt, en de wegen naar de stad zijn vol en druk met zowel motorvoertuigen als brommers en motoren, alles rijd kris kras door elkaar heen en het past dan ook allemaal maar net aan! Met recht millimeter werk tussen alle voertuigen en overig verkeer. Opvallend zijn de grote hoeveelheden pompstations, elke km tel je er zo’n 5 a 6. De spits is net zoals op Europese wegen druk maar hier zijn er ook nog veel voetgangers die gebruik maken van de weg en talloze verkopers die tussen de rijen auto’s hun waar van wc papier, snoepgoed, water, autostuur hoezen etc. etc. staan te verkopen. Dagelijks schijnen er op deze weg minimaal 1 dode in het verkeer te vallen, als ik dat gekrioel zie dan valt mij dat nog niet eens tegen, 1 dode per dag in het verkeer en men is banger voor Ebola!?
Eenmaal door de stad waar het fijn stof en de roet walmen niet van de lucht is komen we op rustigere wegen te rijden en maken we een flink aantal km naar de Ziwa, waar we een neushoorn park bezoeken, let wel de witte neushoorn, deze zijn niet albino wit maar de lippen van de neushoorn zijn dat wel. Uganda investeert alle vele jaren in het herstel en bescherming van de natuur, de neushoorns die hier leven zijn niet uit het land zelf, deze zijn in het verleden al allemaal uitgeroeid, maar de huidige regering is van mening dat met herstel en bescherming van de natuur er meer toeristen naar het land zullen komen, daarom hebben ze een goed vermeerdering programma opgezet waarbij de neushoorn de vrijheid heeft in een groot park en de laatste 5 jaar zijn er ook weer diverse jongen geboren, de bezoekers aan het park doneren met de entree een (betere) toekomst met een verdere herstel, op latere leeftijd blijven ze in een beschermde omgeving en hopen zo op nog meer uitbreiding. Een lokale gids van het park verteld het een en ander van de dieren en we gaan opzoek naar de neushoorns die niet ver weg van het centrale gebouw zitten. Na een klein half uurtje komen we 3 dieren tegen, die lekker ergens onder de stuiken liggen te ruften, allemaal hebben ze een naam en een van deze heet Obama. Het is imposant om die grote beesten van een geringe afstand (6-10 meter) te zien, en we kunnen dan ook de mooiste foto’s schieten, heel even laat Obama even zijn hoofd goed zien en komt zowaar even in de benen.
In hetzelfde park gebruiken we de lunch en gaan net na de middag op weg naar Murchison Falls, het grootste park van Uganda, afmeting 3984 vierkante km! Dit park ontstond in begin van de 19de eeuw toen er een besmettelijke ziekte uitbrak, de slaapziekte, deze wordt door steekvliegen verspreid en veroorzaakte een schade aan het zenuwstelsel van mensen, op aandringen van de toenmalige regering werd het hele gebied ontruimd en ontstond er voor wild een heel nieuw leefgebied, nadien werd besloten om het zo te laten en de natuur zijn gang te laten gaan en vandaar dit imposante park.
De weg tot het park is goed maar dan de volgende 80 km gaat over een soort gravel en is net een auto breed, en zit vol gaten en hobbels en de meeste plaatsen zijn over hele lengtes uitgesleten door regen water, de weg ligt een beetje schuin, als je een bolhoed in doorsnee ziet dan is dat het model van de weg, de gemiddelde snelheid is dan ook niet meer dan ongeveer 35 km per uur, het weer is fantastisch en onze gids brengt ons helemaal naar de top van het park waar dus ook de watervallen liggen, het is namelijk nu zeer goed weer en het kan soms nog weleens snel omslaan, het is nl regenseizoen, een adembenemende mooie plek met een overdonderend natuur geweld, hier stroomt het water vanuit onder andere Lake Victoria naar Albert Lake en dan uiteindelijk in de Nijl, vanaf de kant is het een spectaculair gezicht en een grote hoeveelheid water valt in een soort kloof, deze is ontstaan in de jaren 60 van de vorige eeuw toen er grote hoeveelheden regen het gebied onder water zetten en er spontaan naast de “oude” en eerste waterval deze nieuwe ontstond, voor degene die mogelijk de Victoria watervallen kent in Zuid Afrika het lijkt hier een beetje op, maar dan wat kleiner, het geweld waarmee het water naar beneden stort geeft zo’n wind verplaatsing en een lichte motregen dat je binnen 1 minuut op bepaalde plaatsen letterlijk en figuurlijk doorweekt bent!
Vanaf hier gaan we naar onze camping niet heel ver meer en op het moment dat we weg willen rijden staan er 3 dames met voertuig pech, laten dit nu toevallig Nederlanders zijn, een van hen is als verpleegster werkzaam in dit land en de andere 2 zijn bij haar op bezoek en vragen ons een lift, wij zijn op dat moment nog de enige aanwezige dus hebben ze ook niet veel keus en hebben ook geen mobiel bereik, dat is oké en onderweg vertellen we het een en ander over de belevenissen tot nog toe. Op een camping niet ver van de onze zetten we ze af en wensen ze veel succes.
Aangekomen op de camping is het al donker en gaan we snel naar de receptie voor de nodige plichtplegingen, en gaan dan gauw naar de kampeerplaats om onze tent op te zetten, het is inmiddels wel al aardig donker, maar als volleerd kampeerders is een kleine simpele koepeltent zo opgezet, dit wordt de overnachting voor de komende 2 nachten, niet veel later kunnen we aanschuiven voor het diner, wanneer we aan het hoofdgerecht zitten barst er een hevige onweersbui los en hopen dat onze tent er nog staat? Het blijft lichten zover we over het water kunnen kijken en dat blijft een spectaculair gezicht, en het knorrend geluid van de vele Nijlpaarden die voor ons in het water liggen zijn goed te horen, wanneer de regen lijkt op te houden besluiten we naar de tent te gaan om te gaan slapen aangezien we de volgende morgen heel vroeg op moeten. De tent staat er gelukkig nog, al hebben we wel wat lekkage gehad! Een rits was niet geheel dicht en dat betekend wat water binnen, helaas! Niet zeuren en snel de tandjes poetsen en dan snel slapen. Rond de klok van half een volgt er nog een hevige bui en het onweer is niet veel minder als de uren ervoor, maar goed ook deze trekt weg en voor je het weet gaat de wekker weer.
In het donker de spullen bij elkaar en naar de douche, deze is (heerlijk) fris, op naar het restaurant voor het ontbijt, ook dit is weer perfect geregeld. We stappen met het ochtend gloren in de auto van de gids en brengt ons bij de ferry die ons naar de overkant van het water brengt. Alhoewel, het is net een soort drijvend dok die door 2 generators met een hydromoter worden aangedreven, maar wij en de voertuigen halen de overkant en dat was wel essentieel. Daar zijn we dan net even over de klok van 7 en vanaf hier hebben we weer een lokale gids die ook is uitgerust met een jachtgeweer, niet om de beesten te doden maar in geval van gevaar of mogelijk aanval van wild deze te kunnen afschrikken. Het is heel bijzonder om de scheiding van de natuur in dit deel van het park te zien, kwamen wij uit een redelijk dicht begroeid deel, dit deel is geheel open landschap op een aantal bomen en struiken na, waardoor het wild goed te zien moet zijn en dat is ook het geval, niet veel later zien we de eerste Olifanten, Giraffe, Impala’s, Evertzwijnen (Pumba uit de Lion King film) etc. etc. Een lange maar imposante rit brengt ons ons bij de oevers van Lake Albert en kunnen we de bergen met de grens van Congo zien, en liggen er weer een groepje Nijlpaarden voor ons in het water, hier mogen we even de benen strekken en genieten van het overheerlijke weer, blijkbaar is het gunstig geweest dat het heeft geregend, daardoor is het zelfs wat later op de ochtend nog redelijk koel waardoor de dieren zich wat langer laten zien. Op de weg terug spotten we zelfs nog 2, wat verlegen leeuwen, van ongeveer 2 jaar oud, de populatie van Giraffe is werkelijk enorm, eigenlijk zie je ze wel overal rond lopen en dat blijft een zeer elegant gezicht en ze zijn ook helemaal niet bang, de meeste dieren zien ons blijkbaar niet als bedreiging en blijven waar ze zijn, daardoor wordt het ook makkelijker om de weer de mooiste plaatjes te schieten. Aan het eind van de ochtend als de meeste dieren schuilen voor de ergste warmte van de dag, rijden we terug naar de ferry waar we even moeten wachten, daar blijken naast de vele Bavianen ook nog 2 olifanten te staan lekker in de schaduw onder een boom.
Terug op de camping gaan we aan de lunch en genieten we van de zon en het uitzicht, de rest van de middag zitten we op een boot die ons langs de oevers van de witte Nijl vaart. Een dubbeldeks boot geeft ons het perfecte zicht, en zien we wederom Olifanten en Nijlpaarden, vele variaties van vogels en zelfs Nijlkrokodillen, deze zijn echter niet erg groot en schat zo’n anderhalve meter. Het is erg gezellig op de boot en we nemen er een lekker biertje bij, Nile Special. Samen met de andere gasten wordt de boot tot 2x toe extra voorzien van het heerlijke bier, waarmee duidelijk is dat de gezelligheid met de overige gasten heel hoog was. De vaart eindigt waar we gister bij de waterval gelopen hebben en vanaf hier maken we weer rechtsom keert, en varen we in ongeveer een uurtje weer terug naar de opstap plek.
Die nacht hebben we het gelukkig droog gehouden en de volgende morgen gingen we op dezelfde manier het park in om diertjes te kijken. We hadden alleen wel 1 hindernisje. Een lekke band. Dus gelijk na de boot de auto maar uitgesprongen en samen met onze chauffeur als een echt Dakar team met een echte “African style” autokrik de bandjes te hebben vervangen in 10 minuutjes, konden we verder. Hij was alleen een beetje van slag, want het is hier schijnbaar niet echt gebruikelijk dat de klant (in dit geval wij dus) gaan helpen, maar dat zij toekijken hoe hij staat te zweten, ze zijn zo bescheiden dat is heel bijzonder! Omdat het deze dag weer warmer was dan de dag ervoor zijn we dit keer minder dieren, eenmaal terug op de camping gebruiken wij de lunch en doet onze gids de tent opruimen.
Die middag zijn we doorgereden naar Hoima, waar we alleen een overnachting hebben, we rijden door het landschap en overal langs de weg zie je wel bebouwing zoals hutjes en marktstalletjes staan en overal wordt je vrolijk, door vooral kinderen toegezwaaid, we voelden ons af en toe net Willem en Max op werkbezoek!? Inclusief de lamme arm van het wuiven. Bij aankomst in Hoima slapen we in een super luxe kamer in een prachtig Hotel met een grote tuin inclusief zwembad, we misten alleen de kussens op de ligbedden. Even relaxen na een dag over wegen die net zoveel hobbels als kuilen telt. Het diner is weer van ongekende kwaliteit en laten het ons goed smaken.
Hoima, 6 November 2014
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
