El Savador

El Salvador is waarschijnlijk het meest onbekend reisbestemming van deze trip, het land is net als Nicaragua decennia lang verwikkeld geweest in dictaturen en burgeroorlogen, met dat verschil dat dit land nadat de wapens in 1992 zijn neergelegd het economisch het goed voor de wind gaat, het veerkrachtige volk van een land wat ruim de helft van Nederland aan oppervlakte kent heeft in nog geen 20 jaar tijd het land weer opnieuw opgebouwd en op de kaart gezet, en niet alleen is de democratisch regering er in geslaagd om ook het toerisme naar een hoger niveau te tillen. Tijdens de voorbereiding van deze reis kwam ik in contact met mensen op de vakantiebeurs in Nederland en deze vertelde heel enthousiast over reizen en vooral de veiligheid in het land, dat wekte mijn nieuwsgierigheid en vandaar dat wij dit land ook graag zelf wilde bekijken. Alles staat nog heel erg in de kinderschoenen hoor, het loopt nog bepaalt niet storm met toeristen wij kunnen ze nog steeds op 2 handjes tellen die wij tegenkwamen tot nog toe dan.

Ik begin nog weer even een paar dagen geleden toen wij vanaf Nicaragua via Honduras hier naar toe kwamen, we sliepen de dag van aankomst in een autohotel, dat klinkt luxe maar eigenlijk is het het ideale hotel om vreemd te gaan, je komt binnen met je wagen, je parkeert deze in de garage onder je kamer en dan gaat gelijk de roldeur dicht, dus niemand die je ziet en ook je auto niet ziet staan, vervolgens is de kamer een hoog waar alles een beetje opgepimpt is om in de juiste stemming te komen, zeer ruime kamers met spiegels aan de muur en plafond en met een setje condooms op het nachtkastje, meestal hangt er ook nog een poster op de muur hoe deze dan ook nog te gebruiken!? Maar de reden waarom wij er slapen is dat deze kamers tussen 7 uur s’avonds en 8 uur s’morgens maar 10 dollar kosten, kijk en dat is een stuk voordeliger dan een Hotel!?

Na een prima nacht in ons bijzondere hotel staan we dus wel om 8 uur weer op straat, we lopen even naar het centrum naar de bakker voor een ontbijtje, Vanaf hier gaan we met de bus naar San Miguel, dat lijkt ons de beste optie omdat we vanaf daar een auto willen huren, deden we dat in Nicaragua vooral met de bus, omdat de bezienswaardigheden op een ding na allemaal op een lijn prima met de bus te doen was, dat wordt hier wat lastiger omdat het hier wat verder uit elkaar ligt.
Het is zondag vandaag en daar hebben we even niet aan gedacht, dus de autoverhuur is dicht! Wat nu? Slim zijn, we nemen een taxi en vragen naar een luxe hotel waar een auto verhuur balie is gevestigd, een handige chauffeur brengt ons hier even naar toe, de dame achter de receptie vragen wij om de verhuurder te bellen dat we onmiddellijk een auto nodig hebben, we hebben succes, binnen 15 minuten staat er een mannetje met een pick-up voor de deur die we zelfs nog met een speciale prijs meekrijgen! Zo en doooor!

We laden alle spullen in gaan langs de buurtsuper en gaan dan eerst richting het strand het hele land heeft een lange kustlijn met vele soorten stranden en mogelijkheden, als we net op weg zijn staan er diverse lifters op de route en een ieder die mee wil in de laadbak is welkom, dat hoort ook een beetje hier, wij zijn zo ook het land binnengekomen en nu doen we graag wat terug. De wegen zijn opvallend goed en de regels zijn in het verkeer nier geheel duidelijk, dat wordt weer even aanpassen.

Mijn reismaatje en ik hebben allebei vandaag iets bijzonders te vieren, mijn bezoek aan El Salvador is mijn 70 ste land wat ik bezoek en zijn 40 ste! We nemen het ervan vandaag en gaan een relaxdagje houden op het dichtstbijzijnde strand wat we kunnen vinden.

We zijn een klein uur onderweg en wat opvalt dat het land hier weer veel groener is, vooral als je het vergelijkt met Honduras daar is alles helemaal, kaal dor en droog, In de verte is het blauwe water van de Pacif Ocean te zien en niet veel later rijden wij een klein dorpje in waar het omdat het zondag was ook best druk was, we parkeren onze wagen op nog geen 10 meter van de ingang van het strand en passeren wij een aantal hutje waar grote hoeveelheden vis te drogen liggen op een soort rieten matten, zal maar niet omschrijven wat daar voor penetrante geur hing.

Vele Salvadorianen liggen met hele families gekleed half in en op het strand direct bij de waterlijn of iets verder, we lopen een eind het strand op en we worden toch wel aangekeken, blijkbaar zijn toeristen hier toch nog iets bijzonders, waar het enig sinds rustig wordt stappen we zelf het water in, het is heerlijk, het water voelt gewoon warm aan en het is een lust om even een duikje te nemen. Na dit opwarmertje lopen we terug naar het dorpje. Aan de rand van het strand staan tientallen houten hutjes gebouwd met een rieten dak waar je met de hele familie in kan zitten of zelfs je auto parkeren, hier mag je met de auto het strand op dat hadden we moeten weten!?

We maken wat foto’s en vooral de kinders op het strand kijken ons toch wat verbaast aan, het zand is donker van kleur, meer donker grijs dan zwart, mogelijk dat daardoor ook het water zo lekker warm aanvoelt. Als we terug zijn bij de auto besluiten we zelf ook nog even een rondje op het strand te doen, onze 4x4 moet dat tenslotte makkelijk kunnen en we racen een aardig stuk over een bijna geheel verlaten strand, totdat we ergens een pick-up zien staan die zich zelf behoorlijk ingegraven heeft, het lukt niet om op eigen kracht bladeren van een palmboom en een schep om deze er weer uit te krijgen, uiteraard bieden wij onze hulp aan en met een stuk staaldraad brengen we onze pick-up vrienden weer op het juiste harde zand! Dolblij dat ze waren, weer een gorde daad verricht!

Wij maken ons tochtje af en maken met de pro camera nog even wat spectaculaire beelden van onze rit langs de waterlijn. We verlaten het strand weer via dezelfde opgang als we kwamen en gaan dan over de weg weer verder, we gaan een klein stukje land inwaarts en volgen dan toch meer de route die evenwijdig aan de kust loopt en gaan richting een klein stadje om daar een overnachting te zoeken, en jawel, daar hebben we weer een autohotel!?

De regering heeft de afgelopen jaren geinvesteerd in toerisme en heeft 8 routes uitgezet in het gehele land, een van deze routes is de bloemenroute, maar gezien we hier aan het einde van de droge tijd zitten zullen we daar niet veel van kunnen verwachten, wel is aan het eind van deze route een klein dorpje gevestigd genaamd Alegria, de route er naar toe is prachtig en de geplaveide straatjes worden opgevolgd door bergweggetjes, in Alegria zelf is een leuk pleintje is waar lekker kunt zitten, opmerkelijk ook hier staat eens geen kerk, en nog een klein stukje verder een Laguna de Alegria, deze ligt in de krater van een slapende vulkaan, het water is prachtig groen van kleur, deze kleur komt van de grote concentratie zwavel, maar ook hier zie je dat het water niveau laag ligt, wel is het een mooie locatie voor foto’s en gewoon even genieten van het heerlijke weer, tevens vind je hier ook terminale bronnen, hierdoor zit er geen dierlijk leven of planten in de laguna.

Na dit rijden we bergafwaarts waar we bij het plaatsje Berlin een stoom energie centrale tegenkomen, La Geo, weten niet of het als toerist mogelijk is om te zien maar we wagen de gok, het lijkt als of we een militaire zone inrijden overal staan beveiligers annex militairen om het complex te bewaken, gekke is dat alle slagbomen open gaan zodra we aankomen rijden, pas bij de laatste wordt er gevraagd wat we komen doen, we leggen uit dat wij uit Holland komen en we graag het complex zouden willen zien? Dat blijkt geen probleem, er wordt iemand gebeld, ze noteren de gegevens van de paspoorten, krijgen een bouw helm uitgereikt en die geeft ons een privé rondleiding, eigenlijk best nog wel interessant, we mogen zelfs in de controle kamer komen en zelfs foto’s maken!? Het water wat door de vulkanen wordt opgewarmd, wordt door grote pompen naar de oppervlakte gepompt, het water van ongeveer 180 graden wordt middels stoom en diverse turbines omgezet in elektriciteit waar 30% van het land opdraait, nu snappen we ook de beveiliging, alleen raar dat wij pas zo laat bij de laatste slagboom pas gevraagd werd wat we kwamen doen.
Na een kleine 3 kwartier zeggen we de gids gedag hij was trots dat er buitenlandse toeristen kwamen en rijden het terrein weer af, we nemen een route door het gebied terug allen dit keer niet middel een verharde weg maar een puin s.q. grond weg, bij een klein dorpje passeren we nog een begrafenis stoet die juist van plan is onze kant op te rijden, ze laten ons voor gaan en dan is een nog een heel eindje rijden, meer dan we gedacht hadden, we willen weer richting de kust omdat dat het beste aansluit bij de volgende stop die we willen maken, we rijden tot bijna de kust als we vlakbij de hoofdstad San Salvador rijden, wat een bizarre andere wereld, grote snelwegen en drukte op de weg, zeer moderne gebouwen en diverse industrie terreinen met ook alle MacDonalds, BurgerKing, Wendy, Kipgigant etc. etc. Hier raken we even de weg kwijt maar niet getreurd een hele vriendelijke man rijdt ons even voor en laat ons zien waar wij heen moeten, en zo rijden we langs de route van de stranden richting La Libertad, waar we weer een autohotel opzoeken, die zijn er nl genoeg hier!

Vandaag alweer dag drie, de dagen vliegen om, we rijden eerst weer een deel van de kust route en stoppen bij de diverse prachtige vergezichten en stranden, en kunnen we ons nog even een duikje permitteren, er zit wel wat verschil in de diverse stranden en zeker de aankleding er omheen, sommige hebben alles al goed voor elkaar inclusief betaald parkeren, restaurants en strandtenten en zelfs winkels, terwijl je op sommige punten zo met je auto weer het strand op rijdt, en waar eigenlijk nog niets zit.

Als we tijdens de rit een van de vele rivieren kruizen stoppen we omdat er onder de brug onder ons druk de was wordt gedaan en de kinderen gesopt, dat blijft toch ook best een gekke ervaring, even verder op zijn een grote groep arbeiders handmatig het suikerriet te oogsten en dat in deze tropische temperaturen, deze stengels zijn een paar meter en moeten hand matig op een grote vrachtwagen gestapeld worden, wat een werk!?
We komen weer wat meer in de bergen waar we kleine dorpjes tegen komen, ook is hier de temperatuur wat lager en eigenlijk voelt het best even lekker aan. Bijna alle plaatsjes hier bestaan uit een centraal plein met een kerk, muziektent en/of een fontein, omringd door bomen en de pleinen zijn vaak uitbundig versierd en gekleurd, voor de rest zijn er niet veel cultuur historische gebouwen te vinden, dit komt ook dat de regio uiteraard gevoelig is voor vulkaanuitbarstingen en aardbevingen waardoor er in het verleden al diverse dingen verloren zijn gegaan,

In een van de dorpjes komen we nog een waterval tegen, deze ligt op private grond maar we mogen er we naar toe, een kleine 20 minuten lopen van waar we de auto achterlaten komen we meerdere mensen tegen, er is een plek waar je onder een deel van de waterval kan zwemmen, we vinden het en we nemen met recht een koele douche, het water voelt koud aan maar eenmaal erin dan is het heerlijk! Als we met de 4x4 terugrijden, moet deze er best nog even aan trekken om ons weer op de verharde weg te krijgen

Als alweer het eind van de dag nadert stoppen we nog op een plein waar een grote groep jongeren op trommels aan het oefenen is, het lijkt op een liedje van Michael Jackson, we gaan opzoek naar weer een plek voor de nacht en vinden die in een klein stadje, en wel het hoogst gelegen stad van het land, en nee dit keer geen auto hotel maar een gewoon hotel! Na het diner lopen we nog een rondje en gaan met een voldaan gevoel naar ons bed.

Het schilderachtige plaatsje lijkt veel op Antiqua, wat ligt in Guatamala en wat al heel wat jaren Unesco erfgoed status heeft, tijdens de rondgang in het stadje zoeken we een ontbijtje en nemen op diverse plaatsen weer prachtige foto’s, hele gevels zijn voorzien van de prachtigste muurschilderingen of zelfs zo eenvoudig dat het gewoon leuk is om te zien, al met al maakt het wel heel erg kleurrijk zo ook de kerk, een witte gevel met blauwe omlijsting waarin zich een prachtige houten interieur bevind en wat rijkelijk door (helaas) nep bloemen is versiert, de stad is gebouwd in een soort dal wat lijkt op een top van misschien wel weer een vulkaan, want die zijn er genoeg hier.

We lopen naar het hoogste punt van de stad waar een groot wit kruis op een soort berg staat, vanaf hier heb je een prachtig zicht op de hele stad en vanaf hier kan je ook de rechte lijnen van de straten goed zien, zo zijn veel steden hier gebouwd en alles staat vaak aangegeven in straat 1 t/m….!? Achter dit zelfde kruis staat een groot veld met koffiestuiken, dit is nl een van de belangrijkste inkomsten bron van deze regio, in onze rit naar deze plaats zijn we er misschien wel honderden tegen gekomen.

We gaan naar de andere zijde van het dal, richting Santa Anna, de tweede stad in omvang en inwoners van het land, we willen naar een Maya tempel die aan deze zijde zou moeten liggen, het heet Tazumal en is een offerring tempel geweest volgens de LP!? Het ligt dit tegen de stad aan en de diverse stalletjes van souvenir verkopers verraden de ingang van het park, het is maar een kleine tempel, in vergelijking wat ik een aantal jaren gelden in Tikal heb gezien, maar toch blijft het intrigerend hoe het Maya volk er destijds in kennis voor stond en ze door een mysterie aan hun einde zijn gekomen, want ook dit bouwwerk is niet groot maar als je bedenkt dat alles met de blote handjes bij elkaar getild en gestapeld werd!?

Naast deze tempel of dat het toeval is, ligt een grote begraafplaats waar ook de fleurigheid van afstraalt, bijna alle graven zijn voorzien van prachtige gekleurde grafmonumenten en kruizen met veel bloemen en andere snuisterijen.
Tijdens onze rit naar Cero Verde komen we regelmatig kleine skelters tegen die bepakt zijn met brandhout en waar men zich tussen het overige verkeer de berg laat afrijden, het is een dolkomische gezicht maar niet echt veilig! Ook als je hier een tunnel inrijdt is er geen verlichting en rijd je direct in het stikken donker, hopelijk rijdt er niet iets door de tunnel die geen verlichting draagt want dan zal het niet best aflopen. Behalve dit soort zaken rijdt een ieder vaak maar waar hij wil en wordt er rechts en links ingehaald, heel vaak staat er verkeer vooral bussen en vrachtwagens gewoon stil op de rechterbaan, dus je moet niet bang zijn om in het verkeer te rijden, en je moet ook van veel en vaak toeteren houden, dat is ook een must hier!?
Er word zo vaak geclaxoneerd dat je niet eens meer in de gaten hebt of het voor jouw is of niet, en met regelmaat lopen er honden en ander groot vee op de weg, zoals koeien, vaak worden deze wel door de overige weggebruikers aangegeven met lichtsignalen.

Ook alle overige activiteiten vinden plaats letterlijk langs de weg, diverse stallen met allerlei soorten groeten en fruit, maar ook de kwikfit en de velgen staan gewoon aan de kant van de weg, op alle wegen kom je mensen en fietsers tegen die aan de verkeerde kant van de weg lopen en fietsen en die gewoon de snelweg oversteken, tussen het langs razende verkeer!?

We vervolgen de route door kleine dorpjes en gehuchten, waar je op diverse plaatsen nog de schades kan zien van de meest recente aardbevingen en mogelijk ook nog wel de sporen van de burgeroorlog, en rijden naar het NP Cerro Verde, een prachtig uitzicht punt over 2 vulkanen, waarvan je er een kan beklimmen, dit kan alleen om 11 uur in de ochtend en duurt 5 uur, wij zijn te laat maar of dit nu zo lekker is, je loopt op het heetst van de dag naar de kegel van de vulkaan, de loop die wij in Nicaragua deden naar het gif groene meer was ik blij dat ik voor 12 uur weer terug was!

Voor wij daar arriveren komen wij langs het grootse kratermeer met zoetwater wat het land kent, een aantal keren heb je een mooi zicht op het gehele meer, en zo toeren wij langzaam naar de top, met het beklimmen van de berg voel je dat de temperatuur beduidend is gaan zakken en langzaam komen we zelfs boven het wolkendek, en bij het bereiken van de top hebben we een adembenemend uitzicht over een vulkanen rij, de zon die op het wolken dek schijnt en verder is er niemand!? Ik vraag mij op dat moment af, hoelang zou het nog duren voordat hier de echte grote toeristen massa naar toe zou komen, want dit pionieren bevalt ons wel!

We genieten van het uitzicht en maken uiteraard weer diverse foto’s, ook besluiten we voor de zon ondergaat nog even een andere route te rijden die aangegeven stond, echter deze weg is veel slechter en het zicht op de vulkaan wordt er niet echt beter van, dus toch maar weer terug naar de eerste stop. Langzaam verkleuren de wolken en de omgeving als de zon ondergaat, prachtig!! Als de zon dan echt de wijk heeft genomen worden we door de parkbeheerder verteld dat het hek dicht gaat, we vragen aan hem nog een goed idee voor een slaapplaats omdat terug rijden naar San Salvador gezien het donker wordt geen optie is!

Bocht na bocht gaat de 10 km lange weg naar benden, en het wordt steeds donkerder, er staan hier geen lantaren palen en erg leeft, loopt, rijdt en kruipt van alles over de weg en daarbij komt dat de wegen aan deze zijde weer een stuk slechter zijn, we rijden richting het dorp Congo, daar is een mini hotel gevestigd en daar maken we een kans, en ja wel, we vinden het en er is plaats, 7 dollar voor een nacht!? Dit is absoluut een laagte record! Het bied geen luxe maar wel twee heerlijke bedden en een douche met toilet, wel zonder zitting!? We doen het maar! We spreken met de eigenaar af dat we even nog wat gaan eten in de stad en dat we dan terug komen. Behalve een supermarktje, een hamburgertentje op straat en een Pizza tent is er niet veel keus, dan maar een pizza, echter ook de keuze op de pizza is beperkt, allen ham en kaas, terwijl de reclame borden op een aan de muur hele andere suggesties geven!? Het is dus weer even behelpen vandaag, we moeten toch wat eten.

Na de nacht gaan we op tijd richting San Salvador rijden, vandaag leveren we de auto weer in, in de stad is het toch niet handig, ik heb nog een klein hotel uitgezocht in de stad, daar droppen we eerst de rugzakken alvorens wij de auto gaan inleveren bij de verhuurder, alles is oké en we nemen de lokale bus terug naar de stad, 60 dollar cent per persoon, we laten ons afzetten in het historische deel van San Salvador, een groot centraal plein waar een paar markante bouwwerken in het oog springen, meest opvallende hier is de enorme witte Kathedraal waar de beroemde Bisschop Romero ligt begraven, volgens onze info werd hij tijdens de burger oorlog vermoordt en was een geliefd man in het land.

Deze Kathedraal is wel het mooie voorbeeld van de continue verwoesting van het land door aardbevingen, deze werd namelijk opnieuw opgebouwd in de jaren 50 van de vorige eeuw, want toen werd deze voor het laatst door een aardbeving vernield, vervolgens zijn er nog wat pleinen en beelden maar dan heb je het wel gehad. Waar wij een rondje lopen is het een aan een schakeling van marktkramen, we gaan terug naar het hotel.

San Salvador was en is voor mij de eindbestemming van deze reis, mijn reismaatje heeft nog twee weken te gaan en gaat nog o.a. via Honduras richting zijn eindbestemming Cancun, hij gaat vandaag per bus verder, en neemt nog even voor hij vertrekt een frisse douche. Dan wordt het tijd om gedag te zeggen, gezien de tijd kan hij de grens nog halen voor dat het donker wordt!

Ik neem nog even de tijd om de laatste hand te leggen aan de laatste verslag van deze trip en me voor te bereiden op de reis terug naar Nederland. Ik loop nog even een rondje in de omgeving van het Hotel en stop bij een ijscokar voor een heerlijke Magnum, alhoewel deze hier natuurlijk anders heet, en loop langs een benzine pomp waar een vestiging van de SB zit!? Wow dat heb ik even gemist!?

Bestel een heerlijke cappo en ga even lekker buiten genieten van zowel de zon als de koffie, als het uitzicht wat ik heb op de bergen aan de rand van de stad en de chaotische taferelen op de straat naast mij, gek misschien dat ik dat nog wel ga missen, je gaat er erg gewend aan raken als je hier een tijdje rond reist.
Ik kijk ook even op mijn telefoon naar alle foto’s die we onderweg gemaakt hebben en als je dat zo ziet hebben we weer een fantastische reis achter de rug, Het wordt al bijna donker en stap een klein restaurantje binnen voor een diner, wel weer even wennen hoor alleen aan tafel, dat vind ik altijd het minst leuke van alleen reizen.
Als ik dan rond de klok van acht weer over straat naar het hotel terug loot is de drukte grotendeels weg, en is het even vreemd hoe stil het dan ineens kan zijn…..

San Salvador, 27 Maart 2014

Johan.