Er komen maar een paar straaltjes water uit de douche als ik uit bed er onder ga staan, net genoeg om mijn gezicht en lichaam wakker te krijgen, we gaan vandaag weer op pad richting Granada, althans dat is ons doel. We moeten op tijd klaar zijn om de bus te nemen die ons weer naar de ferry gaat brengen, en aangezien deze niet de gehele dag rijdt is er maar een keuze deze morgen. Snel doe ik wat kleren aan en bestellen een ontbijtje in ons gerieflijk onderkomen, broodje ei met een kop koffie.

We pakken de rugzakken weer in en staan 10 minuten eerder dan de bus zou moeten komen bij de halte. Dan komt er een Pick-up truck voorbij met 4 jonge Franse rugzaktoeristen en die bieden ons een lift aan, daar zeggen wij geen nee tegen en een paar minuten later rijden we vol gas over landsheren wegen richting de haven, de chauffeur heeft blijkbaar haast het is best lastig als je om je heen allerlei spullen hebt liggen en staan die door de dolleman rit alle kanten van de laadbak opschuiven, met een gasfles in de ene hand en de andere hand aan de zijwand van de wagen probeer ik mij op de plaats te houden, en ze hebben nog al wat verkeersdrempels, zeg maar heuvels met pieken en dalen dan hoef ik je het niet verder meer uit te leggen, toch?

Het is even voor tien als we met gillende banden het wacht terrein oprijden van de ferry, de boot blijkt pas om elf uur te gaan!? Ik laat mijn verkrampte hand los van de gasfles en we bedanken de chauffeur, ik leef nog! Dan maar even de tickets voor de boot regelen en nemen nog wat extra ontbijt bij een kleins stalletje want het ontbijt was niet veel, wat fruit een zakje koek en een vers flesje sap daar redden we het wel even mee. Rond de klok van half elf mogen we de boot op, we nemen plaats op het boven dek, de boten die hier varen zijn waarschijnlijk bij ons al begin 19de eeuw afgekeurd en niet meer zeewaardig, maar je we willen toch weer naar de overkant.

De boottocht duurt een kleine 5 kwartier en zijn net na het middaguur aan de overzijde, daar staat weer een oude Amerikaanse schoolbus waar we in mee kunnen richting Managua, de bus is niet vol en we kunnen best redelijk zitten, in de bus staat een man, die met een soort bijbel aan zijn oor lijkt of hij met God staat te bellen, volgens mij hebben ze daarvoor toch tegenwoordig een stuk lichtere modellen voor, een voorbeeld daarvan heb ik zelf in de broekzak zitten, na wat gepreuvel van een half uur komt de man in kwestie langs voor de nodige financiele ondersteuning, wanneer ik daar geen reactie opgeef is zijn blik bijna dodelijk, als dat maar goed komt!?
De rit verloopt spoedig en ongeveer 10 km voor Granada stappen we over op een andere bus, deze brengt ons naar onze gewenste doel, via allerlei kleine straatjes die volgepakt zijn met kleine winkeltjes en marktkraampjes rijden we niet veel later het bus terrein op, de eind halte.

Met de rugzakken op lopen we het terrein af, zo het best heet in de stad, gauw een onderkomen zoeken, 2 straten verder hebben we een prima Hostel die in het verlengde licht van het belangrijkste plein van de stad, 20 dollar is redelijk, we nemen de kamer, aangezien de bodem van de portomonee in zicht is zullen we eerst een bank moeten vinden die ons van verse Cordaba’s voorziet.

De straat waar het hotel aan ligt is een grote markt, de geur is bijzonder, een muffe lucht die afgewisseld wordt met een soort urine en rottende groenten en rook lucht van open vuren, alle kraampjes staan volledig boven op elkaar gepakt en je heb zelfs weinig ruimte om je te bewegen, toch blijven zulke markten toch ook herkenbaar voor landen in deze regio, de straten liggen half open, delen van stoepen ontbreken zo ook meermalen de putdeksels en het open riool stroomt diverse malen onder de verschillende kramen door!?

We lopen maar even stevig door en met de neus gedeeltelijk dicht komen we op het Centrale plein van de stad Granada, en net als met vele andere Spaanse Koloniale steden zijn deze pleinen prachtig omringd door schitterende gebouwen en een Kathedraal, muziektent en diverse beelden en fonteinen, de stad verder is kleurrijk en de verschillende bouwstijlen zijn goed te zien, de stad kent een roerig verleden en is diverse malen verwoest, door natuurgeweld en burger oorlogen en weer opnieuw opgebouwd, de directe concurrent was de stad Leon waar we later nog naar toe zullen gaan hebben een jaren lange strijd gevoerd wie de hoofdstad zou worden, geen van beide bleek later dat werd uiteindelijk Managua. Wat ook opvalt zijn de vele paarden met koetsen, je ziet ze ook overal door de stad rijden.

We lopen een rondje door de overzichtelijk stad en beklimmen nog een toren die ons een mooi uitzicht geeft over de stad en zijn omgeving, natuurlijk kunnen we het niet laten om even aan het touw van de kerkklok te hangen, ondanks alle verzoeken dit niet te doen, daarna lopen we richting het water van het meer wat grenst aan de stad, waar een groot beeld staat van Hernadez Cordoba, de naam gever van het geld wat we hier gebruiken.
De zon gaat alweer onder als we terug lopen naar het Hostel, de markt is grotendeels alweer ontruimd alleen de houten kramen staan er nog, en bij de lokale slagerij staat een groep straathonden te wachten, er wordt druk geboend en al het vuile water inclusief rest afval van vlees wordt zo onder de deur door op straat geveegd, mogelijk dat er voor de beesten nog wat lekkers tussen zit!?

We stappen even in het zwembad even lekker afkoelen, en dit brengt lichaam en geest weer in evenwicht en dan even een douche nemen voor we ergens een hapje gaan eten, je merkt wel dat er hier een stuk meer toeristen zijn dan de vorige plaatsen die wij aangedaan hebben. En ondanks dat er meer toeristen zijn je moet je ook geen al te grote hoeveelheden voorstellen, dit is een land voor de echte rugzak toerist en het zal nog wel even duren voor er een grote massa opgang komt zoals in buurland Costa Rica, we eten bij de Mexicaan, heerlijk en na het diner zie je ook hier dat het hele sociale leven over is, het duurt iets langer als in de kleine dorpen maar ook hier is 10 uur echt alles wel zo’n beetje dicht, we gaan lekker terug via een alternatieve route om de geuren van de markt te omzeilen en duiken daarna lekker in bed.

De volgende morgen zijn weer op tijd wakker en worden om 9 uur het Hostel uitgezet, we gaan vandaag weer op pad en lopen via de markt weer naar het plein waar we eerst even een ontbijt scoren, we overleggen de route en besluiten ondanks de weinige bezienswaardigheden toch even in de Hoofdstad Managua te stoppen, eerst de bus van Granada naar Managua, een rit van ongeveer anderhalf uur in een soort mini busje, geschikt voor 16 personen, de rit prijs is 72 Cordoba, omgerekend, 2 euro, dat is niet veel, de grote schoolbussen bieden ritten aan zoals gister naar Granada voor 50 euro cent!? Het is even passen en maten maar we zitten en de reis kan beginnen.

Zoals gezegd de reis onderbreken we in Managua, dit vroegere dorpje is door de onderlinge strijd tussen Granada en Leon als Hoofdstad gekozen, we stappen uit bij de busterminal en nemen een taxi naar het Centrale plein, als wij daar uitstappen, zijn we ook echt alleen!? Het plein herbergt een oude Kathedraal die in het verleden door 2 aardbevingen is getroffen en er ook nog zo bij staat, er staan ook wat politieke gebouwen en het presidentieel paleis wat niet echt als zodanig tot de voorbeelding spreekt, ook staan er een paar monumenten waar de vorige presidenten op vermeld worden en er staat een groot beeld van s’lands grootste schrijver, we lopen door naar de boulevard waar nog een groot plein opduikt, daar staat een grote pilaar waar een beeltenis opstaat van Paus Johannes de tweede, hij is in zijn ambtstermijn 2 maal hier geweest, op de pilaar zijn tientallen tegeltjes geplakt van mensen die deze paal hebben bekostigd, blijkbaar hebben ze bezuinigd op de lijm want een groot deel van de tegels zijn weg!?

Recht hier tegen over is in 2002 een soort schelp gebouwd van een kleine 850duizend dollar als een soort podium voor…..? Ja ik weet het eigenlijk niet, maar je kan je voorstellen dat een land in diepe crisis zich dit eigenlijk niet kan veroorloven! Achter de schelp komen we op de Malecon, een soort boulevard met eet en drink tenten die uitkijkt op het meer, dit slaan we over en houden een taxi aan, we lopen tenslotte met volle bepakking op, de taxi is een zeer oude Opel Caddilec, eentje waar ik mijn eerste jaren na het halen van mijn rijbewijs in gereden hebt, de wagen had blijkbaar geen schokbrekers meer, toen wij beiden achterin zaten leek het wel of de wagen op de grond lang, de bouten van de bodem van de auto voelde ik door de achterbank heen!?
We passeren nog een grote beeltenis van Hugo Chaves, de president van Venezuela die vorig jaar rond deze tijd overleed, het blijkt dat hij het land financieel ondersteunde en samen met de huidige leider van het land worden ze min of meer als boegbeelden gezien, aldus de verklaring van de taxi chauffeur en niet veel later brengt hij ons weer bij de bus terminal en stopt bij de bus die ons naar Leon moet brengen, we bedanken hem voor de rit en betalen 80 Cordoba.

De bus naar Leon staat op punt van vertrek, dat komt weer mooi uit, wederom een mini bus en gedeeltelijk met dichtgeplakte ramen gaan we weer op weg, Zo lijkt het net een nieuwe attraktie van Walibi!?

Het is halverwege de middag als we in Leon aankomen bij de bushaltes, we stappen uit en moeten nog met een lokale bus naar het centrum van de stad, dit zijn nog oudere bussen die we tot nog toe gezien hebben, de deuren zijn van staal en is oorspronkelijk een vouwdeur die niet meer dicht kan, en die voor de bus boy meteen dienst doet om de chauffeur te laten stoppen door er heel hard op te slaan, de banken staan niet helemaal recht en de mensen stappen al rijdend in en uit de bus, we schuiven de rugzakken op de grond , achter in de bus en gaan daar lekker op zitten, we betalen de bus boy, een kleine 12 euro cent en we genieten van de taferelen om ons heen, en de bus booy meld ons wanneer we op de plaats van bestemming zijn.

We hebben wel trek gekregen en nemen eerst nog even een verlate lunch. Dan weer op zoek naar een slaapplek, gelukkig worden er wat suggesties gegeven in de reisgids en we komen uit bij een Casa, deze blijkt door een Nederlandse eigenaar gerund te worden, het is heel apart de meeste Hostels of Casa’s zien er van de voorkant in de steden niet uit, maar eenmaal door de deur is er een oase van rust, gedeeltelijk tuin en vaak een lang gebouw waar meerder keuzes uit kamers zijn te maken, sommige hebben zelfs nog een zwembad.

We nemen de kamer en gaan snel nog even de stad in, met het vallen van de avond is het licht voor het maken van foto’s eigenlijk op zijn best, er zijn minder bezienswaardigheden als in Granada en het centrum is vrij compact zodat we geen grote afstanden hoeven af te leggen, behalve gebouwen zijn ook de alledaagse dingen op straat gewoon leuk om naar te kijken, het grote plein wordt gedomineerd door een Kathedraal waarvan het dak bestaat uit 34 koepels, en aan alle kanten bij de ingangen staan 2 beelden van leeuwen, deze vind je ook terug op het plein waar ze een fontein en een groot beeld versieren, ook vinden we hier het kerkje wat op de voorzijde van de reisgids staat, we waren al benieuwd waar het kerkje stond.

Als de avond valt zijn we weer terug op het plein en gat net de school uit, best laat kwart voor zes en binnen een paar minuten staat het hele plein vol met kinderen allemaal keurig in school tenue, we slaan even een lekkere koude Corana achterover en gaan dan even terug naar de Casa voor een douche.

De avond is al halverwege als we nog even wat te eten scoren, een broodje Shorma en een ijsje, we lopen langs een speelplaats voor de plaatselijk opgeschoten jeugd die daar heel fanatiek op een betonnen speelveld aan het voetballen is, er zijn meerdere teams die tegen elkaar spelen en zodra er een doelpunt wordt gescoord wordt het verliezende team gewisseld, soms kan dat best even duren, de teams zijn best aan elkaar gewaagd, we nemen plaats op een van de betonnen bloembakken met een flesje Cola in de hand en op de achtergrond dreunt de muziek van de bar die aan de overzijde van de straat ligt en we genieten van het enthousiasme van de spelers, bijzonder is dat tegelijkertijd op hetzelfde veld ook skaters hun kunstje doen en regelmatig gaat het dus door elkaar heen en er valt geen onvertogen woord!?
Ook hier stopt het leven rond de kolk van tien en we gaan weer nar onze Casa, genieten van weer een dag Nicaragua!

Leon, 19 Maart 2014

Johan