Capitan Americano zwemmend onder de indruk

De vraag waar ik de vorige keer mee afsloot of er nog wat te zien viel? Nou en of. De afgelopen dagen hebben we onze eigen Nijmeegse vierdaagse gelopen (op slippers) en met aardige klimmetjes.
Zo zijn we de volgende dag een rondje gaan lopen door het oude centrum. De bedoeling was om wat rustig in te komen, maar al gauw bleek dat we stiekem toch aardig wat kilometertjes in de benen hadden zitten.
We zijn via het presidentiële paleis doorgelopen naar Santa Lucia. Dit is een park/ botanische tuin met op het bergje een kasteeltje. Na wat tips van een lokale geldzoeker (waarschijnlijk vielen we op als mega toerist) wat er verder te doen was in Santiago, zijn we naar boven gegaan. Om alles een beetje gezien te hebben leken we toch al gauw 3 uur nodig te hebben. Wel hebben we mooie foto's kunnen maken van het uitzicht op de stad.
Daarna zijn we doorgelopen naar SAN Cristobal. We wilden fanatiek de berg op lopen, maar kwamen halverwege uit bij een dierentuin. Leuk idee, maar niet met 36 graden. We kwamen beneden al een kabeltrein tegen, maar het leek meer op een Efteling attractie. Maar goed, bij de dierentuin zagen we niet zo snel een alternatieve route naar boven, dus maar naar beneden om het treintje te pakken. Wat een verademing was dat! Het bleek namelijk toch iets hoger en steiler dan verwacht.
Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de stad waar geen einde aan leek te komen. Overal waar je keek stonden flatgebouwen en huizen. Nou ja... Overal? Zolang je niet de Andes in keek dan. Hier hebben we ook een tijdje doorgebracht en liepen nog het laatste stukje vals plat naar boven om uit te komen bij het Maria beeld. Dit lijkt veel op het beeld wat in RIO staat, alleen is deze vrouwelijk.
Daarna zijn we via wat omwegen (via de vismarkt) en pauzes op een terras om 11 uur 's avonds weer in ons hostel bij oma aangekomen.

De volgende dag werd het tijd voor wat serieuzer werk. We liepen nog maar net de straat op en ik werd al toegezongen als Kapitan Americano met een heel lulverhaal erom heen waar we niks van maakten. Ik weet niet of het plat Chileens was of de blikken bier om half 10 's ochtends, maar goed. Later kwamen we erachter dat ik een t shirt aan had van captain America. Vandaar....

Na een half uurtje kwamen we aan bij het museum van mensenrechten. Dit ging met name over de periode 1973 - 1990. De tijd dat Pinochet als dictator aan de macht was. In deze tijd verdwenen veel mensen, werden anderen gemarteld of geliquideerd. Dit was heel indrukwekkend, omdat het recentelijk gebeurd is en verhalen van ex gevangenen en nabestaanden werden verteld.
Na dit heftig bezoek aan het museum, werd het tijd om er wat luchtigs tegenover te zetten. Colo Colo FC moest toevallig eind van de dag spelen. Dan maar kijken of we aan kaartjes konden komen. Nu zijn ze hier nog niet zover als bij ons, zoals het kopen via internet, dus zijn we maar met goede bedoelingen richting het stadion gereden met de metro. Eenmaal aangekomen eventjes een rondje om het stadion gelopen. Daar werden ons kaartjes aangeboden voor 35-40 euro. Hier zijn we maar niet op ingegaan, want op internet zag ik al dat ze voor 8-12 euro gekocht worden via de officiële punten. Alleen waren die toevallig op de matchday dicht. Dus zijn we maar naar het naastgelegen winkelcentrum gelopen en daar effe doorgebracht. Wel een immens groot stadion. Misschien maar goed dat we niet gegaan zijn, de wedstrijd begon om 5 uur en toen stond er op de thermometer 37 graden en er was amper schaduw op de tribunes. Eenmaal terug in het centrum werd het tijd voor een terrasje, maar niet voordat we de oudste kathedraal van Santiago hadden bekeken op de plaza de Armas.

De volgende dag wilden we de wisseling van de wacht bekijken bij het presidentiële paleis. Dit is een hele ceremonie en begint om 10 uur. Wij maar krap aan om 9:55 aangekomen en zagen niks. Stonden we dan aan de verkeerde kant van het gebouw?
Na een half uurtje besloten we toch maar weer verder te gaan lopen. Nu naar plaza de Armas. Hier staat het historische museum over de Chileense geschiedenis. Helaas was de benedenverdieping afgesloten ( jaren 1600-1800) voor renovatie of iets in die richting, maar boven konden we wel het eea meekrijgen vanaf 1800 tot nu.
Hier hebben we nog effe bij zitten komen en zijn doorgereden naar de grootste begraafplaats van zuid Amerika.

Hier stond ook een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers en vermisten tijdens het regime in 1973-1990. Ook was er een stuk waar jaren later botresten zijn gevonden van verdwenen mensen uit die tijd. Ze zijn nog steeds bezig met het identificeren van mensen resten. Een groot veld met veel kruisjes en foto's van verdwenen mensen. Weer indrukwekkend.
Verder lopend op de begraafplaats viel ons de appartementen complexen op. Soms 3 of 4 verdiepingen hoog met alleen maar (waarschijnlijk) ingemetselde mensen. De plekjes die open waren zagen er best diep uit namelijk. Alles bij elkaar opgeteld kregen we wel het idee dat het hierom wel de grootste van zuid Amerika moest zijn. Ik denk dat er wel een miljoen mensen of meer hier begraven liggen.
Na hier een paar uurtjes onze ogen te hebben uitgekeken, zijn we weer langzaam maar zeker met de metro terug naar het centrum gereden.

Gisteren stond een dagje zwemmen op de planning. We hadden alle hoogtepunten inmiddels wel gehad en wilden onze laatste dag in Santiago in zen modus benutten. Maar eerst....
De tweede poging om de wisseling van de wacht te zien. We bleken aan de goede kant van het paleis te hebben gestaan, want het was niet te missen. Ook waren we de voorgaande dag niet te laat, want de hele ceremonie duurde een half uur, met een complete fanfare en mars over het hele plein. Blijkt dus gewoon dat het niet op zondag gedaan werd, maar dat stond niet in ons boekje. (Schadevergoeding 1) na het hele ritueel aanschouwd te hebben, liepen we weer vol goede moed naar SAN Cristobal om vervolgens 4 km de berg op te lopen naar het zwembad. Eenmaal puffend en hijgend aan te zijn gekomen, bleek deze op maandag gesloten te zijn. Ook dit stond niet in het boekje (hoogseizoen elke dag geopend) dus doorverwezen naar het andere zwembad 2,5 km verderop. Dit bleek hetzelfde verhaal. Dus ik denk dat we op zijn Amerikaans wel een flinke claim in kunnen dienen voor geleden geestelijke schade.....geintje natuurlijk. Daar eenmaal een beetje op adem gekomen, gingen we klimmend en klauterend onze weg naar de bewoonde wereld opzoeken. 3 uur later kwamen we weer moe maar voldaan in de bewoonde wereld. Nog maar 4,5 km te gaan naar het centrum... Alles op het gemakje gedaan en het laatste stukje vonden we nog een metro. We hebben uiteindelijk wel gezwommen, maar dan in het zweet. De beentjes zijn dus getraind, we hebben zelf al off road gelopen, dus dat is al het halve werk en voorbereiding voor de komende 3 weken. Vandaag staat Valparaiso in de planning, want wie mogen eindelijk de auto halen! De rondtrip gaat dan eindelijk van start! Althans... We moeten even wachten tot het eind van de middag, want de vorige huurders waren zo slim om verkeerde brandstof te gebruiken, waardoor alles naar de knoppe is. We krijgen een vervangende auto, maar die moet nog effe snel geprepareerd worden. Dus hopelijk eind van de middag kunnen we op pad.
Deze keer waren we zelf voorbereid, maar was het overmacht haha. Het zou ook een saaie reis worden als alles volgens plan liep zullen we maar zeggen. Dit geeft tenminste wat herinneringen later.